Special Operations Executive

Special Operations Executive (SOE)
	Monumentale plakkaat bij het Lambeth Palace, 2010.
Oprichting	22 juli 1940
Ontbinding	15 januari 1946
Land	Verenigd Koninkrijk
Organisatie	Britse regering
Onderdeel van	MI6
Type	Geheime dienst
Specialisatie	Spionage, sabotage, verkenningsmissies
Aantal	ca. 13.000
Bijnaam	The Baker Street Irregulars, Churchill's Secret Army, Ministry of Ungentlemanly Warfare
Veldslagen	Tweede Wereldoorlog
Commandanten	Frank Nelson; Charles Jocelyn Hambro; Colin Gubbins

Met Operatie Freshman, Grouse en Gunnerside werd de productie van zwaar water in de waterkrachtcentrale van Vemork gesaboteerd. Het wordt beschouwd als de meest geslaagde sabotage-actie van de SOE.

Special Operations Executive, afgekort SOE, was een van zeven geheime organisaties die door de Britse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog in Engeland werden opgericht. De organisatie werd geformeerd vanuit drie reeds bestaande geheime afdelingen. Dit waren Section D van MI6 onder bevel van majoor Lawrence D. Grand, afdeling MI R geleid door majoor J.C. Holland^[1] en de propagandasectie, Departement EH onder bevelvoering van sir Campbell Stuart,^[2] voormalig directeur van The Times.

Deze propaganda-sectie zou later worden losgemaakt van de SOE om omgevormd te worden tot de PWE, de Political Warfare Executive (een geheime organisatie die zich bezighield met witte en zwarte propaganda). De SOE kreeg van de regering in Londen de opdracht om bezet Europa in "vuur en vlam" te zetten (set Europe ablaze, uitspraak van Winston Churchill)^[3] door middel van sabotage en guerrilla-activiteiten gericht tegen de Duitse bezetter.^[4]

↑ (en) Crowdy, Terry (2016). SOE: Churchill’s secret agents. Oxford, Shire Publications Ltd., Shire Library no.829, pp.6-8. ISBN 978-1-78442-040-6.
↑ Zie: (en) Campbell Stuart op de Engelstalige Wikipedia
↑ Deze uitspraak staat genoteerd in het dagboek van minister van Economic Warfare Hugh Dalton (en) Pimlott, Ben (red) (1986). The Second World War Diary of Hugh Dalton, 1940-1945. Jonathan Cape, p.67. ISBN 022402065X. geciteerd in (en) Jenkins, Roy (2001). Churchill. Pan books, London, p.629. ISBN 9780330488051.
↑ (en) Mason, Amanda, The secret British organisation of the second World War. Imperial War Museum (22 juni 2018). Geraadpleegd op 11 januari 2020.

[1] (en) Crowdy, Terry (2016). SOE: Churchill’s secret agents. Oxford, Shire Publications Ltd., Shire Library no.829, pp.6-8. ISBN 978-1-78442-040-6.

[2] Zie: (en) Campbell Stuart op de Engelstalige Wikipedia

[3] Deze uitspraak staat genoteerd in het dagboek van minister van Economic Warfare Hugh Dalton (en) Pimlott, Ben (red) (1986). The Second World War Diary of Hugh Dalton, 1940-1945. Jonathan Cape, p.67. ISBN 022402065X. geciteerd in (en) Jenkins, Roy (2001). Churchill. Pan books, London, p.629. ISBN 9780330488051.

[4] (en) Mason, Amanda, The secret British organisation of the second World War. Imperial War Museum (22 juni 2018). Geraadpleegd op 11 januari 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]