De stichtingsmythes van Zwitserland omvatten verschillende mythes over het ontstaan van het Oude Eedgenootschap, waaruit later het moderne Zwitserland zou ontstaan.
De meeste verhalen spelen zich af in het begin van de 14e eeuw, zoals de Rütlischwur, het verhaal van Willem Tell, de vernieling van kastelen en het verhaal van Arnold von Winkelried. De verhalen zijn aanvankelijk bewaard gebleven door mondelinge overlevering en werden vanaf de 15e eeuw genoteerd in geïllustreerde manuscripten, bijvoorbeeld in het Witte Boek van Sarnen.
De echtheid van de verhalen werd in 1760 in twijfel getrokken na publicatie van de Bondsbrief van 1291 en door de ontdekking van de meer noordelijke afkomst van Willem Tell. Vandaar ook dat, in de tweede helft van de 19e eeuw, de nadruk vooral werd gelegd op de idealen van deze verschillende stichtingsmythes om de vaderlandsliefde en de banden tussen de kantons van Zwitserland te versterken, kantons die sinds 1848 een federale Bondsstaat vormden.
In de 20e eeuw werden de mythes opnieuw in twijfel getrokken, onder meer in werken van Max Frisch en Friedrich Dürrenmatt, maar het was wachten tot de publicatie van het werk Nouvelle Histoire de la Suisse et des Suisses in 1982 vooraleer het historisch onderzoek naar de mythes bekend werd voor het grote publiek.