Het woord stikstofruimte wordt frequent sinds 2009 gebruikt rondom de stikstofcrisis in Nederland.[1][2]
Er bestaat geen officiële of wettelijke definitie van stikstofruimte. Een initiatiefnemer van een activiteit of project dat stikstofdepositie veroorzaakt heeft geen vaste hoeveelheid 'stikstofruimte' beschikbaar. In beginsel is namelijk niet een vaste hoeveelheid emissie (of eventueel depositie) vergund, maar het uitvoeren van een bepaalde activiteit of project. Wanneer emissiefactoren wijzigen, kan het zo zijn dat de berekende emissie (en daarmee: de 'stikstofruimte' die een activiteit in beslag neemt) ook wijzigt. In bepaalde gevallen kan het wel zo zijn dat er in een vergunning expliciet een maximale emissie als voorschrift is opgenomen.
Stikstofruimte is de uitstootzijde van de "depositie(stikstof)ruimte" uit het Programma Aanpak Stikstof. Alhoewel gerelateerd zijn het twee termen met totaal andere betekenis en interpretatie voor bijvoorbeeld rekenmodellen zoals het Operationele Prioritaire Stoffen model binnen AERIUS.
Bepaalde natuur- en/of milieutoestemmingen creëren een zogeheten referentiesituatie. Aan de hand van deze referentiesituatie wordt bepaald welke stikstofruimte beschikbaar is om bijvoorbeeld in te zetten voor intern salderen of extern salderen.
Er zijn twee methodes voor het bepalen van een referentiesituatie:
- projectspoor: voor een project
- natuurspoor: voor beweiding en/of bemesting