Sturm und Drang is een stroming in de Duitse literatuur tijdens de verlichting. Sturm und Drang, ook wel de periode van het Genie, werd tussen 1767 en 1785 voornamelijk door jongere auteurs uitgedragen.
De term Sturm und Drang wordt pas vanaf 1820 gebruikt naar het toneelstuk Sturm und Drang van de Duitse dichter Friedrich Maximilian Klinger. Omdat schrijvers en dichters uit deze periode het individu en het genie verheerlijkten, wordt deze stroming ook wel Genietijd genoemd.