Een transuraan element is een chemisch element met een atoomnummer groter dan 92 (uranium). Deze elementen, vaak gezamenlijk als transuranen aangeduid, komen niet van nature op Aarde voor, omdat ze allemaal radioactief zijn met halfwaardetijden die veel korter zijn dan de leeftijd van de Aarde (4,5 miljard jaar). Dat wil zeggen dat zij op Aarde al lang vervallen zijn. Soms kunnen zij echter spectroscopisch wel in de atmosfeer van bepaalde sterren aangetoond worden. Zij worden namelijk in het heelal voortdurend gedurende bepaalde astronomische gebeurtenissen aangemaakt (in supernova's).
Op Aarde kan een aantal transuranen in kernreactoren gesynthetiseerd worden, zoals neptunium, plutonium, americium en curium, vaak door meervoudige invangst van neutronen. Sommige isotopen daarvan zijn behoorlijk langlevend waardoor zij redelijk te bestuderen en hanteren zijn. Zwaardere transuranen zijn echter instabieler en kunnen vaak maar in uiterst kleine hoeveelheden (soms maar enkele atomen) geproduceerd worden. Dat gebeurt in het algemeen door bombardementen met zwaardere kernen.
Er is misschien een zogenoemd eiland van stabiliteit bij atoomnummer 118 (oganesson), maar deze extra stabiliteit moet wel relatief gezien worden. Op theoretische gronden meent men dat nog zwaardere kernen stabiel zijn.[1] Het is echter praktisch onmogelijk dergelijke kernen te maken, doordat de tussenstadia zo snel vervallen.