Ultraviolet

Voor de gelijknamige film, zie Ultraviolet (film).

Ultraviolet (afgekort uv, ook wel ultraviolette straling, black light of uv-licht genoemd) is elektromagnetische straling net buiten het deel van het spectrum dat met het menselijk oog waarneembaar is (zie ook: licht). De golflengte van ultraviolette straling ligt tussen 100 en 400 nanometer,^[1][2] dus gezien vanuit zichtbaar licht voorbij het violet, vandaar de naam. Doordat ultraviolet licht een kortere golflengte heeft dan zichtbaar licht, is het energierijker; het kan zelfs het ionisatiepotentiaal van organische moleculen bereiken en daarmee chemische reacties in gang zetten. Dat is tevens de oorzaak dat (een overmaat van) ultraviolette straling schadelijk is voor vele organismen (waaronder de mens).

In verband met de effecten van ultraviolet licht op mens en milieu wordt onderscheid gemaakt tussen uv A, uv B en uv C.

• Uv A is ultraviolette straling met een golflengte tussen ca. 315 en 400 nm ("lange golven").
• Uv B heeft een golflengte tussen 280 en 315 nm.
• Uv C heeft een golflengte tussen 100 en 280 nm ("kortgolvige straling").^[2][3] Straling met een kortere golflengte (tussen 10 en 100 nm) valt niet in het uv-spectrum, maar behoort tot de zogenoemde zachte röntgenstraling.^[1]

Ultraviolette straling is in 1801 door Johann Wilhelm Ritter ontdekt toen hij met zilverchloride werkte. Ultraviolette straling laat zilverchloride snel van kleur veranderen.

1. ↑ ^{a b} (en) UV Light Stanford University Solar Center 2015, solar-center.stanford.edu. Geraadpleegd op 10 april 2018
2. ↑ ^{a b}  Kunstmatige optische straling pag. 6, werk.belgië.be, 1 mei 2011. Geraadpleegd op 11 april 2018.
3. ↑ Staatsblad 2010-103