Video on demand

Video on demand (VOD), ook wel video op aanvraag, video op verzoek of video op afroep genoemd is een netwerkdienst die een gebruiker toelaat om, op het moment dat hij dit wil, video te bekijken. Het gaat via internet of interactieve televisie. Het betreft streaming, waarbij men al kan beginnen te kijken terwijl de video over het netwerk wordt verzonden, of downloading, waarbij de video/film eerst wordt gedownload voor men begint met kijken.

De systemen laten de gebruiker toe om de video te pauzeren, door te spoelen of terug te spoelen en te vertragen en bieden dus verschillende mogelijkheden die men bij de traditionele videorecorder VCR vond. Nieuwe functionaliteiten zijn: verspringen naar een voorgaand of verderliggend beeld en de voordelen van digitale wijze van distributie en opslag. Providers bieden doorgaans via hun VOD-platform films en recente televisieprogramma's aan.

Videoservers kunnen in een LAN of lokaal netwerk geplaatst worden, zodat gebruikers video van hoge kwaliteit kunnen bekijken en het systeem snel op de aanvragen kan reageren. Om een ruimer publiek te bereiken kunnen videoservers zich in een WAN bevinden, maar de responstijd neemt dan meestal af. VOD-diensten kunnen via het internet aan thuisgebruikers worden aangeboden wanneer deze beschikken over een kabelmodem of DSL-lijn.

Transactional video on demand (TVOD) betekent het huren van een film (de film binnen een aaneengesloten periode, vaak 48 uur, onbeperkt kijken) of de film kopen (de film gedurende onbepaalde tijd onbeperkt kijken). De film kan echter niet lokaal worden opgeslagen.

Subscription video on demand (SVOD) is onbeperkte VOD voor een vaste prijs per maand.