Wegennetwerk van de Inca's

Qhapac Ñan, het Andes-wegsysteem
Werelderfgoed cultuur
Inca-weg bij Machu Picchu
Land	Argentinië  Bolivia  Chili  Colombia  Ecuador  Peru
UNESCO-regio	Latijns-Amerika en Caraïben
Criteria	ii, iii, iv, vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	1459
Inschrijving	2014 (38e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De Inca's hadden een uitgebreid wegennetwerk in Zuid-Amerika, met name in het huidige Peru, Ecuador, Bolivia en Chili. Deze wegen waren over het algemeen goed geplaveid en boden de Inca's een relatief snelle vorm van transport door de bergen van de Andes. Het wegennetwerk had een totale lengte van zo'n 22.500 mijl en steeg tot een hoogte van 5000 meter boven zeeniveau. De Inca's gebruikten geen wagens en hadden geen paarden. De wegen waren wandelpaden en werden ook gebruikt voor transport met lama's en andere lastdieren.

Voor haar ondergang omstreeks 1532 was het Incarijk de grootste staat die ooit had bestaan op het continent Amerika. Ze had die omvang kunnen bereiken dankzij het netwerk van wegen dat transport, communicatie en administratie op hoog niveau mogelijk maakte. Tal van wegen liepen als slagaders naar het hart van het rijk, de hoofdstad Cuzco. Die had een strategisch goede ligging ten behoeve van een op centralisatie gerichte politiek. Op het wegennetwerk was de grootsheid van het rijk gebouwd. Het stelsel wordt tot de grootste bouwwerken van prehistorisch Amerika gerekend.