West Highland Way

De West Highland Way of Slighe Taobh an Iar na Gàidhealtachd (Schots-Gaelisch) is een langeafstandswandelpad (Great Trail) in Schotland. De route werd in 1980 geopend, is 152 kilometer lang en loopt van Milngavie nabij Glasgow tot Fort William door de Schotse Hooglanden (Highlands). Een groot deel van de route voert door het Nationaal park Loch Lomond en de Trossachs. Jaarlijks lopen ongeveer 50.000 mensen de West-Highland Way, waarvan 10% met de tent. Het is de populairste wandelroute in Groot-Brittannië.

Ongeveer de helft van de West Highland Way loopt over oude veedrijverroutes, oude militaire wegen en oude koetswegen, meestal goed onderhouden paden. De andere helft bestaat uit drooggevallen bergbeken en rivieren. Deze 'paden' worden gekenmerkt door een mengsel van kiezels, stenen en rotsen waarover de wandelaars zich een weg omhoog of omlaag moeten banen. Vooral langs Loch Lomond en ten noorden van Bridge of Orchy maakt deze ondergrond de tocht extra zwaar. De oude militaire wegen werden in de 18e eeuw aangelegd na de Jakobitische opstand van 1745. De Britten wilden met deze wegen meer controle over de Schotse Hooglanden krijgen.

Het idee voor de wandelroute komt van ex-Royal Air Forcelid Tom Hunter die het plan na de Tweede Wereldoorlog bedacht. Zijn idee was dat een officieel wandelpad de natuur en het landschap zou beschermen tegen al te veel bebouwing. De route werd uitgestippeld door geografe Fiona Rose die zo'n 1.000 mijl te voet aflegde om het ruwe terrein te verkennen. Om de omgeving open te stellen moest met de landeigenaren onderhandeld worden. In 1974 werd toestemming gegeven voor de aanleg en op 6 oktober 1980 werd deze geopend.