Een wolkenkrabber is een bijzonder hoog gebouw dat gebruikt wordt om in te wonen of te werken. Uitkijktorens en zendmasten zonder reguliere verdiepingen, bijvoorbeeld de Eiffeltoren of de CN Tower, worden hier niet toe gerekend. Belangrijke technische factoren in de geschiedenis van wolkenkrabbers zijn onder meer de ontwikkeling van de lift en de toepassing van hoogwaardig staal en beton. De 97 meter hoge Boerentoren uit 1931 in Antwerpen wordt met zijn hoogte en stalen skelet beschouwd als de eerste wolkenkrabber van Europa [4]. Het Witte Huis in Rotterdam was in 1898 met 43 meter hoogte het hoogste kantoorgebouw van Europa en werd gebouwd naar voorbeeld van de Amerikaanse wolkenkrabbers.[5][6]
Of een gebouw beschouwd wordt als wolkenkrabber is sterk tijd- en plaatsgebonden. Als een gebouw de skyline bepaalt dan zal het over het algemeen het predicaat wolkenkrabber krijgen. Zo staat het slechts 40 meter hoge 12-verdiepingenhuis in Amsterdam uit 1932 sinds jaar en dag bekend als "de Wolkenkrabber". In Nederland spreekt men meestal over wolkenkrabbers bij hoogbouw boven de 100 meter. Omdat wolkenkrabbers per vierkante meter nuttige ruimte relatief weinig bodem in beslag nemen worden dit soort complexe constructies neergezet in gebieden met een hoge grondprijs zoals Manhattan of Hongkong.