Zuidelijke Oceaan

De Zuidelijke Oceaan, ook wel Antarctische Oceaan, Zuidpoolzee of Zuidelijke IJszee genoemd, is een tamelijk recente term voor de oceaan rondom Antarctica tot aan 60 graden zuiderbreedte. Deze oceaan is de op drie na grootste van de vijf belangrijkste oceanen. Het is de zone waar de koude, noordwaarts stromende wateren van het Antarctische gebied zich mengen met de warmere subantarctische wateren.

Geografen zijn het oneens over de noordelijke grens van de Zuidelijke Oceaan, of zelfs het bestaan ervan en beschouwen de wateren als de zuidelijke delen van de Indische Oceaan, Atlantische Oceaan en Grote Oceaan. Anderen beschouwen de Antarctische convergentie, een oceaanzone die met het seizoen fluctueert, als de scheidingslijn in plaats van de 60e breedtegraad.^[1] De Australische autoriteiten beschouwen de Zuidelijke Oceaan als liggend direct ten zuiden van Australië.

De Internationale Hydrografische Organisatie (IHO) heeft de definitie, ten zuiden van 60° zuiderbreedte, van 2000 van de oceaan niet geratificeerd. De laatst gepubliceerde definitie van oceanen dateert van 1953. Die definitie kent geen Zuidelijke Oceaan.

1. ↑ Pyne, Stephen J.; The Ice: A Journey to Antarctica. University of Washington Press, 1986. (A study of Antarctica's exploration, earth-sciences, icescape, esthetics, literature, and geopolitics)