Dei tretten koloniane (engelsk The Thirteen Colonies) var ein del av det som vart kjend som Britisk Amerika, eit namn som vart nytta av Storbritannia fram til Paristraktaten anerkjende sjølvstendet til dei opphavlege tretten koloniane som USA i 1783. Desse britiske koloniane i Nord-Amerika gjorde opprør mot det britiske styret i 1775, i det som vert kalla den amerikanske revolusjonen i USA og den amerikanske sjølvstendekrigen i andre land. Ei mellombels regjering vart oppretta og denne erklærte sjølvstendet til landet den 4. juli 1776 (independence day, frigjeringsdagen). Dei tretten koloniane vart dei første tretten statane i USA. Koloniane vart grunnlagde mellom 1607 ((Virginia) og 1733 (Georgia), sjølv om Storbritannia hadde fleire andre koloniar i Nord-Amerika og Karibia som ikkje vart med i opprøret i 1775.
Dei tretten koloniane var opphavet til 18 av dagens statar. Dei opphavlege tretten statane var Delaware, Pennsylvania, New Jersey, Georgia, Connecticut, Massachusetts, Maryland, Sør-Carolina, New Hampshire, Virginia, New York, Nord-Carolina, Rhode Island), Vermont (som New Hampshire og New York hadde kjempa om og som var ein sjølvstendig republikk frå 1777 til 1791), Kentucky (som hadde vore ein del av Virginia fram til 1792), Tennessee (som hadde vore ein del av Nord-Carolina fram til 1790 og så det føderalt styrte Sørvest-territoriet fram til 1796), Maine (tidlegare ein del av Massachusetts fram til 1820) og Vest-Virginia (del av Virginia fram til 1863).
Mykje av dei nordamerikanske territoria utanfor Dei tretten koloniane var område som britane fekk til seg under sjuårskrigen. Den kongelege kunngjeringa i 1763 hindra derimot nybygging bortanfor kunngjeringslinja.