Herman's Hermits

Herman's Hermits
Herman's Hermits i 1968. Frå venstre til høgre: Keith Hopwood, Karl Green, Derek Leckenby, frontmann Peter Noone og Barry Whitwam
Opphav	Manchester i England
Aktiv	Sidan 1964
Sjanger	Beat, pop
Plateselskap	Columbia (EMI), MGM
Medlemmer	Barry Whitwam Geoff Foot Paul Cornwell Tony Hancox
Tidlegare medlemmer	Derek Leckenby Keith Hopwood Karl Green Peter Noone

Herman's Hermits er eit engelsk beatband som vart skipa i Manchester i 1964.

Bandet heitte opphavleg Herman & The Hermits og vart oppdaga av Harvey Lisberg, som vart manageren deira. Lisberg sende ein returflybillett til Mickie Most slik at han kunne kome til London for å sjå bandet spele i Bolton. Most vart produsenten til gruppa og kontrollerte kva dei gav ut. Han la vekt på eit enkelt, ikkje-trugande og reint image, sjølv om bandet opphavleg spelte R&B-songar.^[1] Dette gjorde Herman's Hermits til eit særs populært band midt i 1960-åra.

Den første hitten deira var ein versjon av Earl-Jean sin «I'm into Something Good» (skriven av Gerry Goffin og Carole King), som nådde toppen av UK Singles Chart og 13. plassen i USA seint i 1964. Dei nådde aldri toppen av den britiske singellista igjen, men hadde to songar på toppen av amerikanske Billboard Hot 100-lista med «Mrs. Brown, You've Got a Lovely Daughter» (opphavleg av Tom Courtenay frå 1963) og «I'm Henry the Eighth, I Am» (ei britisk revyvise av Harry Champion frå 1911, som den irske bestefaren til Peter Noone hadde sunge då Noone var ung). Desse songane var retta mot den amerikanske fansen og Noone overdreiv Manchester-dialekten sin.

I USA vart platene deira gjevne ut på MGM, eit selskap som ofte fekk artistane dei signerte til å spele i filmar. Hermits spelte i fleire MGM-filmar, som When the Boys Meet the Girls (1965) og Hold On! (1966). Dei deltok òg i filmen Mrs. Brown You've Got a Lovely Daughter (1968).

Herman's Hermits fekk fire hittar inn på topp 3 i USA i 1965, med dei tidlegare nemnte førsteplassane og «Can't You Hear My Heartbeat» (2. plass i USA). Dei spelte inn The Rays-songen «Silhouettes» (5. plassen i USA), Sam Cooke-songen «Wonderful World» (4. plassen i USA), «Just a Little Bit Better» (7. plassen i USA) og «A Must to Avoid» (8. plassen i USA) i 1965; «Listen People» (3. plassen i USA), George Formby sin «Leaning on a Lamp Post» frå Me and My Girl (9. plassen i USA) og Ray Davies-songen «Dandy» (5. plassen i USA) i 1966; og «There's a Kind of Hush» (4. plassen i USA) i 1967.

Gruppa spelte på The Ed Sullivan Show, The Dean Martin Show og The Jackie Gleason Show. Etter 1967 dalte suksessen i USA, men dei fekk fleire hitsinglar i Storbritannia frå 1967 til 1970. Då gruppa gav ut det siste albumet sitt i 1960-åra, Rock 'n' Roll Party, var suksessen deira i USA historie og albumet kom ikkje ut på MGM der. Peter Noone slutta i bandet i 1971. Herman's Hermits fortsette i 1973 og drog på ein turné i USA. Ei seinare besetning med sologitaristen Derek Leckenby og trommeslagaren Barry Whitwam som dei einaste attverande originale medlemmane, varma opp for The Monkees på turneane deira i 1980-åra i USA. Bandet er framleis aktiv i dag, men Whitwam er det einaste attverande, originale medlemmet.

1. ↑ Ifølgje rytmegitaristen Keith Hopwood i ein My Generation-episode om bandet på VH1.