Latium (no Lazio) var i antikken namnet på den sentrale regionen i Italia som vart utgangspunkt for framvoksteren av den mektige romarstaten. Når ordet blir nytta i vidaste meining har Latium eit flatevidd på nesten 10 000 km². Det strekkjer seg langs Det tyrrenske havet frå elva Tiber i nordvest til byruinen Sinuessa (i dagens Mondragone) mot søraust, og nærmar seg mot nordaust hovudkjeda i Appenninane.[1] Historia til området svarar i det store og det heile til romersk historie i same tidbolken.[2]