Mesopotamisk mytologi omfattar mytar, religiøse tekstar og annan litteratur som kjem frå regionen til Mesopotamia i oldtida, særleg frå samfunna i Sumer (ca. 5300–2334 f.Kr.), Akkad (ca. 2334–2218 f.Kr.), Assyria (ca. 2500–609 f.Kr.) og Babylonia (1895–539 f.Kr.). Det var sivilisasjonar som eksisterte i regionen mellom elvane Tigris og Eufrat i dagens Irak.[1] Mesopotamia er rekna som ei sivilisasjonsvogge.[2] Verka frå denne kulturen er hovudsakleg bevarte på stein eller på leirtavler, og blei nedskrivne med kileskrift. Fleire lengre tekstar har overlevd, ein del av dei er rekna som dei eldste tekstane i verda og har gitt historikarane innsikt i mesopotamisk ideologi, religion og kosmologi.
Dei eldste straumingane av mesopotamisk religiøse tankar er daterte til midten av 3000-talet f.Kr. og involverte dyrking av naturkrefter som forsørgarar av mat og livsopphald. På midten av 2000-talet f.Kr. hadde objekta ein dyrka blitt personifiserte og blitt til ei omfattande rekke av guddommar med særskilde eigenskapar og funksjonar. Folka i Mesopotamia følgde ein polyteistisk religion med menneskeliknande gudar og gudinner. Dei siste stadia av den mesopotamiske gudeverda, som utvikla seg på 1000-talet f.Kr., innførte ei større vektlegging på personleg religion og strukturerte gudane inn i eit monarkisk hierarki med den nasjonale guden som overhovud av gudeverda.[3] Mesopotamisk religion og mytologi fekk til sist ein nedgang med spreiinga av iranske religionar under Akamenideriket og med spreiinga av kristendommen i Mesopotamia.
I den eldste tida i Mesopotamia var ei form for presteskap dei som hadde all autoritet frå gudane. Prestene var både representant for guddommen og formidlar mellom guden og folket. Seinare blei den sekulære makta etablert i ein konge, men kongen hadde også særskilte religiøse plikter. Kongen styrte på nåde frå guden, og fekk sjølv ei form for guddommeleg autoritet. Astrologi og spådomskunst spelte ei stor rolle.
Ein del mesopotamiske mytar er reflekterte i bibelske forteljingar, som førestillingar om Edens hage (paradiset), den store flaumen (syndfloda), den kosmologiske skapinga (Etana-myten),[4][5] og Babels tårn (opphavssoga for språka). Som den eldste siviliserte religionen i verden har mesopotamiske trusførestillingar hatt stor innverknad på seinare monoteistiske religionar som jødedommen, kristendommen og islam.