Slaget ved Torino

Omleiringa av Torino Del av den spanske arvefølgjekrigen Åtaket til prins Leopold av Anhalt-Dessau Dato 14. mai til 7. september 1706 Stad Torino (dagens Italia) Resultat Avgjerande alliert siger[1] Partar  Habsburg Austerrike  Savoie  Preussen  Frankrike  Spania Kommandantar Eugene av Savoie Victor Amadeus, hertug av Savoie Leopold I av Anhalt-Dessau Filip II av Orléans Louis d'Aubusson de la Feuillade Ferdinand de Marsin  † Styrkar 14 700 garnsion, 30 000 støttearme[1] 41 000[1] Tap 3 800 døde elelr skadde, 6 000 fanga[1]

Den spanske arvefølgjekrigen Flamske og rhinske felttog Friedlingen – Kehl – Ekeren – Höchstädt – Speyerbach – Schellenberg – Blenheim – Elixheim – Ramillies – Stollhofen – Oudenarde – Beachy Head – Lizard Point – Wijnendale – Lille – Malplaquet – Bouchain – Denain Italienske felttog Carpi – Chiari – Cremona – Luzzara – Cassano – Nice – Calcinato – Torino – Castiglione – Toulon – Gaeta – Cesana – Campo Maior – Siracusa Spanske og portugisiske felttog Cádiz – Vigobukta – Cap de la Roque – Gibraltar – Ceuta – Málaga – Cabritaneset – Montjuïc – 1. Barcelona – Badajoz – 2. Barcelona – Santa Cruz de Tenerife – Almansa – Xàtiva – Ciudad Rodrigo – Tortosa – Menorca – La Gudina – Almenar – Saragossa – Brihuega – Villaviciosa – 3. Barcelona

Omleiringa av Torino vart utført av hertugen av Orléans og marskalk de la Feuillade mellom mai og september 1706 mot Torino, ein by i hertugdømet Savoie under den spanske arvefølgjekrigen. Den franske armeen klarte ikkje å bryte ned forsvarsverka kring Torino eller få byen til å overgje seg. Den 7. september vart franskmennene angripne av ein austerriksk arme under prins Eugene av Savoie og hertugen av Savoie og slakta ned i slaget ved Stura. Kringsettinga av Torino vart avbroten og tilbaketrekkinga av dei franske styrkane frå Nord-Italia starta. I lag med nederlaget i Flandern, der ein fransk arme vart utsletta i slaget ved Ramillies, var Torino med på å gjere 1706 for eit annus horribilis for Ludvig XIV av Frankrike.^[1]

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2 1,3 1,4} Lynn (1999), s. 310