Slottsparken

Slottsparken er parken ikring Slottet og Slottsplassen i Oslo, og den sentrale, stor parken i byen. Parken er freda. Parkarealet er på til saman 225 dekar (òg kalla mål). Nokre delar av parken har òg sine eigne namn, som Dronningparken, Abelhaugen, Nisseberget. Med unnatak for Dronningparken, som utgjer den nordvestre luten av parken og er inngjerda, er det fri tilgang for ålmenta til alle områda. Dronningparken er vanlegvis open for publikum på dagtid i sommarhalvåret. Gangvegane gjennom parken er vikige sambandsårer for fotgjengarar og syklistar mellom ulike delar av byen, og særleg på gangvegane mellom Parkveien, Slottsplassen og Karl Johans gate er det stor trafikk året rundt.

I parken er det store plenar under høge tre, gangvegar, alléar, og i den luten som ligg på nordsida (baksida) av Slottet er det laga til tre kunstige tjern, eit av dei i Dronningparken. Opphavleg var et om lag 2000 tre til saman i parken, dei fleste planta samstundes, men no er det om lag 1200 tre. I høve til det opphavlege har heile parken vorte forenkla i tidens løp, og talet på blomebed og anna har vorte minska. I den seinare tida har noko av det opphavlege preget vorte rekonstruert.

Parkområdet vart kjøpt og skild ut frå fleire løkkeeigendomar i 1824. Etter at fleire planar for parken hadde vorte utarbeidd, vart det gjort vedtak om å leggje til grunn ein plan som slottsarkitekt Hans Linstow og slottsgartnar Martin Mortensen hadde lagt fram. Arbeidet med å opparbeide parken tok til i 1838 under leiing av av Mortensen, men skort på pengar gjorde at arbeidet drog ut. Fleire av dei trea som vart planta i denne fyrste tida, står framleis. Dei eldste er jamvel eldre enn Slottsparken, og skriv seg frå 1700-talet. Dette gjeld tre i den luten av parken som har namnet Dronningparken, som vart opparbeida som ein park i rokokkostil allereie i 1751 på løkka Sommerro, sommarbustaden til borgermeistar Christian Henrik Støedt.