Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Świątynie w Abu Simbel: z lewej Wielka Świątynia Ramzesa II, z prawej Świątynia Nefertari | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, III, VI |
Numer ref. | |
Region[b] |
Kraje arabskie |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1979 |
Położenie na mapie Egiptu | |
22°20′13″N 31°37′32″E/22,336944 31,625556 | |
Abu Simbel (arab. أبو سمبل, Abu Sumbul) – stanowisko archeologiczne w południowym Egipcie, w muhafazie Asuan, obejmujące kompleks dwóch świątyń zbudowanych w latach 1264–1244 p.n.e. (bądź 1244–1224 p.n.e.), za rządów faraona Ramzesa II. Świątynie wydrążone zostały w skale, nad zachodnim brzegiem Nilu, w Nubii Dolnej, około 300 km na południe od Asuanu. Miały one ukazywać potęgę starożytnego Egiptu przybyszom z Nubii. Świątynie zostały odkryte w 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta, a w roku 1817 odkopane z piasków i zbadane przez Giovanniego Battistę Belzoniego[1].
W latach 60. XX wieku budowa na Nilu Wysokiej Tamy Asuańskiej zagroziła całkowitym zalaniem budowli. W latach 1964–1968 międzynarodowym wysiłkiem pod auspicjami UNESCO przeprowadzona została operacja przeniesienia budowli ponad lustro wody powstałego w rezultacie budowy tamy Jeziora Nasera, gdzie świątynie znajdują się obecnie. Wydarzenie to było jednym z głównych motywów wydania w 1972 roku Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, ustanawiającej listę światowego dziedzictwa UNESCO[2]. Świątynie w Abu Simbel wpisane zostały na tę listę w 1979 roku[3].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ancient
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie whc
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie unesco