Back Ægelwulf ANG أغيلولف ملك اللومبارد Arabic Агилулф Bulgarian Agilulf Catalan ئەگیلولف CKB Agilulf Czech Agilulf Danish Agilulf (Langobarde) German Αγιλούλφος Greek Agilulf English
| |
| król Longobardów | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Żona | |
| Dzieci | |
Agilulf – król Longobardów w latach 591–616.
Agilulf został jako książę Turynu wybrany na króla Longobardów po śmierci Autariego. Poślubił Teodolindę wdowę po poprzedniku[1]. Za jego panowania wzmocniona została władza królewska oraz postępowała chrystianizacja pod presją papieża Grzegorza Wielkiego i za poparciem królowej Teodolindy. Sam Agilulf nie ochrzcił się jako katolik. Był arianinem, choć w 603[2] ochrzczony został jako katolik jego syn i przyszły następca Adaloald[3]. Pozwolił św. Kolumbanowi założyć klasztor w Bobbio, po czym w roku 613[4] wsparł opactwo darowizną.
Po śmierci Zottona, księcia Benewentu, wyznaczył na jego miejsce Arechisa. W księstwie Spoleto ustanowił Ariulfa. Zawarł pokój z Frankami za cenę uznania ich zwierzchnictwa i płacenia trybutu[5]. Ustanowił też pokojowe stosunki z Awarami, którym wysyłał rzemieślników do budowy statków[5][6]. Wspólnie z Awarami i Słowianami najechał Istrię[5][7]. Odnosił również liczne sukcesy militarne[8] w 593 zdobył Perugię, w 603 Cremonę i Mantuę[5]. Około 610 dobre relacje z Awarami uległy pogorszeniu, gdyż kagan awarski najechał okolice Wenecji[9][10].
Po śmierci Agilulfa w 616 Teodolinda została regentką, sprawującą rządy w imieniu ich małoletniego syna, Adaloalda, który już od 604 za życia ojca był współkrólem[3].
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 59.
- ↑ Gierowski 1986 ↓, s. 37.
- ↑ a b Strzelczyk 2014 ↓, s. 64.
- ↑ Wielka Historia Świata 2005 ↓, s. 60.
- ↑ a b c d Strzelczyk 2014 ↓, s. 60.
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 20.
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 24.
- ↑ Oxford – Wielka Historia Świata 2006 ↓, s. 235.
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 61–62.
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 37.