Back أيستولف ملك اللومبارد Arabic ايستولف ملك اللومبارد ARZ Айзтулф Bulgarian Aistulf Catalan Aistulf Czech Aistulf Danish Aistulf German Αϊστούλφος Greek Aistulf English Astolfo Spanish
| |
| książę Friuli | |
| Okres | |
|---|---|
| król Longobardów | |
| Okres | |
| książę Spoleto | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona |
Gisaltruda |
Aistulf lub Astolf[1] (ur. ? – zm. 756) – książę Friuli (744–749), król Longobardów (749–756) i książę Spoleto (751–756). Jego ojcem był książę Pemmo.
Po tym jak jego brat Ratchis został królem, Aitsulf zastąpił go we Friuli. Później zastąpił go jako król, gdy Ratchis abdykował i wstąpił do klasztoru. Aitsulf kontynuował politykę ekspansji i wypadów przeciw papiestwu oraz bizantyjskiemu egzarchatowi Rawenny. W 751[1] zdobył Rawennę i zagroził Rzymowi, żądając podatku pogłównego.
Papież zwrócił się o pomoc do karolińskich majordomów Austrazji, faktycznych władców królestwa Franków. W 741 papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, lecz ten był zbyt zajęty gdzie indziej i odmówił. W 753 papież Stefan II odwiedził syna Karola Młota Pepina Krótkiego, który został ogłoszony królem Franków w 751 za zgodą papieża Zachariasza. W podziękowaniu za poparcie papieskie dla koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał w 756[2] roku Aistulfa i nadał papieżowi ziemie, które Aistulf wydarł ducatus Romanus i egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).
Aistulf zmarł na polowaniu w 756. Jego następcą został Dezyderiusz jako król Longobardów i Alboin jako książę Spoleto. Księstwo Friuli przekazał swemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, którego siostrę Gisaltrudę poślubił, gdy w 749 został królem.
- ↑ a b Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, s. 74, ISBN 978-84-9819-814-0.
- ↑ Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 41. ISBN 83-04-01943-4.