Berdysz

Berdysz

Berdysz, bardysz[1] (łac. barducium – siekierka) – broń drzewcowa piechoty będąca ciężkim, szerokim toporem o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu mierzącym około 1,8 metra.

Berdysz znany był już w starożytności[2], ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu, także w XIV wieku w Europie Wschodniej, gdzie był używany przez piechotę do walki z jazdą. W XVI i XVII wieku, szczególnie typowy dla piechoty moskiewskiej[1], między innymi oddziałów strzelców.

  1. a b Sprostowania i dopełnienia do t. I-go. W: Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska. T. I. 1900.
  2. berdysz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-07-02].

Developed by StudentB