Back Бінг Kросбі ADY Bing Crosby Afrikaans ቢንግ ክሮስቢ Amharic Bing Crosby AN Bing Crosby ANG بينغ كروسبي Arabic بنج كروسبى ARZ বিং ক্ৰাজবি Assamese Bing Crosby AST Binq Krosbi Azerbaijani
 Bing Crosby (lata 30.) | |
| Imię i nazwisko |
Harry Lillis Crosby Jr. |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1903 |
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1977 |
| Zawód |
piosenkarz, aktor |
| Współmałżonek |
Dixie Lee |
| Lata aktywności |
1925–1977 |
| Zespół artystyczny | |
| The Rhythm Boys (od 1927 do 1930) | |
| |
| Strona internetowa | |
Bing Crosby, właśc. Harry Lillis Crosby Jr. (ur. 3 maja 1903 w Tacoma, Waszyngton, zm. 14 października 1977 w Alcobendas w Madrycie[1]) – jeden z najpopularniejszych amerykańskich piosenkarzy i aktorów, uważany za główne źródło inspiracji dla gwiazd muzyki, takich jak: Frank Sinatra, Dean Martin, Perry Como[2], Elvis Presley, Dick Haymes, John Lennon[3], a z postaci bardziej współczesnych Michael Bublé. Jest rekordzistą w wielu kategoriach. Czterdzieści jeden singli piosenkarza notowanych było na pierwszym miejscu list przebojów, co stanowi niepobity rekord. Najbardziej znany z nich, utwór „White Christmas”, jest najlepiej sprzedającym się singlem w historii muzyki rozrywkowej. Piosenki w wykonaniu Crosby’ego były 14-krotnie nominowane do Oscara, a cztery z nich otrzymały to wyróżnienie. W 1948 roku amerykańskie ankiety ogłosiły go „najbardziej podziwianym żyjącym człowiekiem” (ang. „most admired man alive”), w których Crosby wyprzedził Jackiego Robinsona i papieża Piusa XII[4]. Piosenkarz ponadto jest najczęściej nagrywanym piosenkarzem w historii. Jego kariera zbiegła się z nowinkami technicznymi, takimi jak mikrofon, co pozwoliło mu rozwinąć spokojny, intymny styl śpiewania. Był pierwszym wykonawcą, który nagrywał na taśmę magnetofonową. Finansował także rozwój taśm wideo[5].
- ↑ Richard Grudens: The music men: the guys who sang with the bands and beyond. celebrity profiles publilshing, 1998, s. 5. ISBN 978-1-57579-097-8.
- ↑ John Gilliland: Pop Chronicles the 40's: The Lively Story of Pop Music in the 40's. ISBN 978-1-55935-147-8. OCLC 31611854.
- ↑ Gary Giddins, MUSIC; Bing Crosby, The Unsung King of Song, „The New York Times”, 28 stycznia 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ Internet Archive, Bing Crosby, Little, Brown, 2001 [dostęp 2020-04-19].
- ↑ Bing Crosby [online], Muzeum Jazzu [dostęp 2023-01-28] (pol.).