Bitwa pod Studziankami

Bitwa pod Studziankami
II wojna światowa, front wschodni
Ilustracja
Działania na przyczółku warecko–magnuszewskim 1–16 sierpnia 1944
Czas

9–16 sierpnia 1944

Miejsce

Studzianki, 19 km od Kozienic

Terytorium

Polska

Przyczyna

próba zamknięcia przez Niemców wyłomu w rejonie przyczółka warecko–magnuszewskiego

Wynik

zwycięstwo ZSRR i Polski

Strony konfliktu
 ZSRR
 Rzeczpospolita Polska
 III Rzesza
Dowódcy
Iwan Kulagin
Afanasij Szemienkow
Jan Mierzycan
Stanisław Galicki
Antoni Siwicki
Wilhelm Schmalz
Hans Källner
Joachim Engel
Siły
1 Brygada Pancerna
35 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
57 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
Dywizja „Hermann Göring”
19 Dywizja Pancerna
45 Dywizja Grenadierów
Straty
484 zabitych, 1459 rannych, 63 zaginionych ok. 1000 zabitych, rannych i zaginionych
Położenie na mapie Polski w latach 1945–1951
Mapa konturowa Polski w latach 1945–1951, po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
51°41′17,8800″N 21°19′33,9600″E/51,688300 21,326100

Bitwa pod Studziankami – w dniach 9-16 sierpnia 1944 roku pod wsią Studzianki (obecnie od 1969 roku Studzianki Pancerne), toczyła się bitwa oddziałów 8 Gwardyjskiej Armii wraz z przydzieloną do niej 1 Brygadą Pancerną im. Bohaterów Westerplatte z elementami dwóch niemieckich dywizji pancernych (1 Dywizja Pancerno-Spadochronowa Hermann Göring i 19 Dywizja Pancerna) i 45 Dywizją Grenadierów. Celem oddziałów radzieckich i polskich była obrona przyczółka warecko–magnuszewskiego przed niemieckimi oddziałami. Bitwa zakończyła się zwycięstwem sił polsko-radzieckich.


Developed by StudentB