Bona Sforza

Bona Sforza
Ilustracja
Kamea z popiersiem Bony Sforzy, ok. 1540
Wizerunek herbu
Królowa Polski
Okres

od 18 kwietnia 1518
do 19 listopada 1557

Jako żona

Zygmunta I Starego

Koronacja

18 kwietnia 1518
Kraków

Poprzedniczka

Barbara Zápolya

Następczyni

Elżbieta Habsburżanka

Dane biograficzne
Dynastia

Sforzowie

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1494
Vigevano

Data i miejsce śmierci

19 listopada 1557
Bari

Przyczyna śmierci

otrucie

Miejsce spoczynku

bazylika św. Mikołaja w Bari

Ojciec

Gian Galeazzo Sforza

Matka

Izabela Aragońska

Rodzeństwo

Francesco Maria Sforza
Ippolita Sforza
Bianca Maria Sforza

Mąż

Zygmunt I Stary
od 1518
do 1548

Dzieci

Izabela
Zygmunt August
Zofia
Anna
Katarzyna
Olbracht

Bona Sforza d’Aragona (ur. 2 lutego 1494 w Vigevano[1], zm. 19 listopada 1557 w Bari) – od 1518 królowa Polski i wielka księżna litewska, księżna Rusi, Prus i Mazowsza itd., księżna Bari i Rosano, spadkobierczyni pretensji do Królestwa Jerozolimy od 1524. Żona Zygmunta Starego, matka Zygmunta Augusta i Anny Jagiellonki.

Pełna tytulatura królowej: Bona Dei gratia regina Poloniae, magna dux Lithuaniae, Barique princeps Rossani, Russiae, Prussiae, Masoviae etc. domina. (Bona, z Bożej łaski królowa Polski, wielka księżna Litwy, księżna Bari i Rossano, pani Rusi, Prus, Mazowsza itd.)[2].

Tytulatura skrócona: Bona Sfortia Dei gratia regina Poloniae (Bona Sforza, z Bożej łaski królowa Polski), Bona Sphortia regina Poloniae (Bona Sforza, królowa Polski), Bona Sfortia de Arragonia Regina Poloniae (Bona Sforza d’Aragona, królowa Polski)[3].

  1. Maria Bogucka: Bona Sforza. Wyd. II. Warszawa: Zakład narodowy im Ossolińskich, 2004, s. 25. ISBN 83-04-04705-5.
  2. Tytulatura używana za życia małżonka i po jego śmierci (w formie regina vidua – królowa wdowa); dux – forma męska tytułu książęcego (używana również przez inne polskie królowe, m.in. synową Bony Katarzynę, Cecylię Renatę i Ludwikę Marię) albo skrót od duc(a)trix. Lettere di Bona Sforza, regina do Polonia ad un diplomatico Capuano, Capys, nr 32, 1999, s. 88–100.
  3. Używana głównie na przedmiotach związanych z Boną (medalach, biżuterii etc.) i w korespondencji prywatnej. Gabinet medalów polskich oraz tych Które się dziejów polski tyczą począwszy od najdawniéjszych aż do końca panowania Jana III, wyd. E. Raczyński, Wrocław 1838. (zabytki z lat 1533–1540; E. Letkiewicz, Klejnoty w Polsce. Czasy ostatnich Jagiellonów i Wazów, Lublin 2006, s. 53–65 (zabytki z lat 1539–1556).

Developed by StudentB