1547–1721 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny |
monarchia stanowa (1547–1683) | ||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania |
16 stycznia 1547 | ||||
Data likwidacji |
22 października 1721 | ||||
Władca | |||||
Powierzchnia |
1547 – 3 mln km², | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Waluta | |||||
Strefa czasowa | |||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | |||||
Położenie na mapie |
Carstwo Rosyjskie[1][2], Carstwo Moskiewskie[2][3] (ros. Русское царство[4][5][6][7], Московское царство[8]) – oficjalna nazwa Rosji w latach 1547–1721.
Obejmowało tereny od wschodniej Europy poprzez północną część Azji po Ocean Spokojny. Pod względem powierzchniowym było największym państwem na kontynencie europejskim i jednym z największych na świecie. Carstwo Rosyjskie było kontynuacją Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, istniejącego w latach 1263–1547. W 1547 odbyła się koronacja wielkiego księcia moskiewskiego Iwana IV Groźnego na „cara Wszechrusi”, co dało początek Carstwu Rosyjskiemu. W 1721 Piotr I przyjął tytuł cesarza-imperatora, dając tym samym początek Imperium Rosyjskiemu. Carowie rosyjscy nadal jednak używali aż do ustanowienia w 1917 Republiki Rosyjskiej tytułów wielkich książąt moskiewskich, kijowskich, włodzimierskich, nowogrodzkich i tym podobnych.
Po upadku Bizancjum i podboju Bałkanów oraz Kaukazu przez Turków Wielkie Księstwo Moskiewskie, a później Carstwo Rosyjskie stało się jedynym niepodległym państwem prawosławnym. Moskwa, jako spadkobierczyni Bizancjum aspirowała wówczas do roli stolicy świata prawosławnego, co wyrażono w teorii trzech Rzymów. W XVI wieku Moskwa przezwyciężyła całkowicie trwające od XI wieku rozdrobnienie feudalne Rusi. W 1591 zostało zniesione ostatnie księstwo udzielne na Rusi.