Back Чахар Bulgarian Chahar (Provinz) German Chahar Province English Provincia de Chahar Spanish استان چهائر Persian Province de Chahaer (république de Chine) French Provinsi Chahar ID 察哈爾省 Japanese 차하얼성 Korean Цахар муж Mongolian
_Chahar.svg) Chahar na mapie Chin z 1947 r. | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Chahar – dawna chińska prowincja, istniejąca w latach 1928–1952.
Po rewolucji Xinhai i proklamowaniu w Chinach republiki pozostałe pod władzą rządu w Pekinie tereny mongolskie (tzw. Mongolia Wewnętrzna) podzielono w 1914 roku na trzy specjalne regiony administracyjne: Rehe, Chahar i Suiyuan[1].
W 1928 roku Chahar podniesione zostało do rangi prowincji[2]. Jej stolicą było Zhangjiakou[3]. Liczba ludności prowincji wynosiła około 2 miliony, z czego Chińczycy Han stanowili jedynie niewielki odsetek[4].
W 1935 roku na mocy porozumienia He-Umezu Chahar znalazł się pod okupacją japońską[5], a w 1936 roku wszedł w skład nowo utworzonego marionetkowego państwa Mengjiang. W 1945 roku, po przegranej przez Japonię wojnie, prowincja powróciła w granice Chin.
W 1952 roku prowincja została zlikwidowana; większość jej terytorium włączono do regionu autonomicznego Mongolia Wewnętrzna, pozostałą część rozdzielono między prowincje Hebei i Shanxi[6].
- ↑ Yin-t'ang Chang: The economic development and prospects of Inner Mongolia (Chahar, Suiyuan, and Ningsia). Commercial Press, Limited, 1933, s. 168.
- ↑ Saul Bernard Cohen: The Columbia Gazetteer of the World: P to Z. Columbia University Press, 2008, s. 4370.
- ↑ Kalgan, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-03-14] (ang.).
- ↑ John Hunter Boyle: China and Japan at war, 1937-1945: the politics of collaboration. Stanford, California: Stanford University Press, 1972, s. 36. ISBN 978-0804708005.
- ↑ Stephen R. MacKinnon, Diana Lary, Ezra F. Vogel: China at war: regions of China, 1937-1945. Stanford, California: Stanford University Press, 2007, s. 153. ISBN 978-0-8047-5509-2.
- ↑ Theodore Shabad: China's changing map: national and regional development, 1949-71. Taylor & Francis, 1972, s. 27-28.