Consolidated B-24 Liberator

Consolidated B-24 Liberator

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Consolidated Aircraft Corporation
Konstruktor	Isaac Laddon
Typ	ciężki bombowiec
Załoga	7–10
Historia
Data oblotu	29 grudnia 1939
Lata produkcji	1940–1945
Liczba egz.	18 482
Dane techniczne
Napęd	4 x Pratt & Whitney R-1830
Moc	każdy 1200 KM (900 kW)
Wymiary
Rozpiętość	33,5 m
Długość	20,6 m
Wysokość	5,5 m
Powierzchnia nośna	97,4 m²
Masa
Własna	16 590 kg
Startowa	29 500 kg
Osiągi
Prędkość maks.	470 km/h
Prędkość wznoszenia	5,2 m/s
Pułap	8500 m
Zasięg	4000 km[1]
Dane operacyjne
Uzbrojenie
10 karabinów maszynowych M2 kalibru 12,7 mm bomby
Przestrzeń ładunkowa
dwa luki bombowe zamykane drzwiami roletowymi mogące pomieścić do 3600 kg bomb w zawieszeniu pionowym[2]
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada, Australia, Nowa Zelandia, Związek Południowej Afryki, Polska
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Consolidated B-24 Liberator (z ang. wyzwoliciel) – amerykański ciężki samolot bombowy i patrolowy dalekiego zasięgu, używany także do zwalczania U-bootów^[2]. Zaprojektowany przez amerykański koncern Consolidated Aircraft Corporation, produkowany był w czterech zakładach, w tym należącym do Ford Motor Company specjalnie w tym celu wybudowanym zakładzie Willow Run w stanie Michigan. Dzięki oparciu produkcji o zasady organizacji produkcji masowej, wyprodukowany został w liczbie około osiemnastu tysięcy sztuk i stał się podstawowym bombowcem strategicznym aliantów w czasie II wojny światowej.

Samolot produkowany był w licznych odmianach i wersjach, między innymi jako Consolidated C-87 Liberator do celów transportowych (powstało 287 sztuk, 34 z nich służyły do przewożenia osobistości), a ogólna liczba 18482 wyprodukowanych egzemplarzy stawia go na pierwszym miejscu samolotów jednego typu wyprodukowanych w czasie II wojny światowej^[2].