Back Dinantium German Dinantian English Dinantien French Dinantien Dutch Динант Ukrainian Thống Dinant Vietnamese
| okres / system | epoka / oddział | wiek / piętro | epoka / oddział regionalny (Europa zach.) | wiek / piętro regionalne (Europa zach.)[1][2] | wiek (mln lat) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perm | cisural | assel | autun | młodsze | |||||
| karbon | pensylwan | późny pensylwan | gżel | silez | 298,9 ±0,15–303,7 ±0,1 | ||||
| stefan | C | ||||||||
| kasimow | 303,7 ±0,1–307,0 ±0,1 | ||||||||
| B | |||||||||
| A | |||||||||
| środkowy pensylwan | moskow | 307,0 ±0,1–315,2 ±0,2 | |||||||
| westfal | D | ||||||||
| C | |||||||||
| B | |||||||||
| wczesny pensylwan | baszkir | 315,2 ±0,2–323,2 ±0,4 | |||||||
| A | |||||||||
| namur | C | ||||||||
| B | |||||||||
| missisip | późny missisip | serpuchow | 323,2 ±0,4–330,9 ±0,2 | ||||||
| środkowy missisip | wizen | dinant | wizen | 330,9 ±0,2–346,7 ±0,4 | |||||
| wczesny missisip | turnej | turnej | 346,7 ±0,4–358,9 ±0,4 | ||||||
| dewon | późny dewon | famen | starsze | ||||||
| Podział według ICS, wrzesień 2023 | |||||||||
Dinant (ang. Dinantian) – niestandardowe wydzielenie stratygraficzne, obejmujące niższą (wcześniejszą) część karbonu. W podziale standardowym jest odpowiednikiem starszej i środkowej części mississipu. Nazwa pochodzi od miasta Dinant w południowej Belgii.
- w sensie geochronologicznym – pierwsza epoka karbonu, trwająca około 28 milionów lat (od 358,9 ±0,4 do 330,9 ±0,2 mln lat temu). Dzieli się na dwa wieki: turnej i wizen.
- w sensie chronostratygraficznym – niższy oddział karbonu. Dzieli się na dwa piętra: turnej i wizen.
Dinant jest tradycyjną jednostką stratygraficzną karbonu, stosowaną dla regionu europejskiego. Osady dinantu tworzyły się zwykle w warunkach morskich (facje kulmu i wapienia węglowego) i, w odróżnieniu od osadów silezu, nie zawierają pokładów węgla kamiennego.
- ↑ Skompski S., Czy tabela stratygraficzna przestanie się zmieniać?, „Przegląd Geologiczny (2006-04)”, 54 (4), Państwowy Instytut Geologiczny - PIB, kwiecień 2006, s. 299, ISSN 0033-2151 [dostęp 2024-11-09] (pol.).
- ↑ Stupnicka E., Stempień-Sałek M.: Geologia regionalna Polski. Wyd. 4, zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 111, 341. (pol.).