Dynastia Qing

Wielki Qing

大清

1644–1912
Flaga
Hymn: Gǒng Jīn'ōu
Ustrój polityczny	Monarchia absolutna[1]
Stolica	Mukden (1636–1644) Pekin (1644–1912)
Data powstania	1644
Data likwidacji	1912
Władca	Puyi (ostatni)
Populacja • liczba ludności	383 100 000 (1912)
Narody i grupy etniczne	Chińczycy Han, Hmongowie, Mandżurowie, Mongołowie, Tybetańczycy, Ujgurzy, inne
Język urzędowy	mandaryński, mandżurski[2], tybetański, mongolski
Religia dominująca	Konfucjanizm (oficjalny)[3], buddyzm (chiński, mongolski i tybetański), taoizm, chińska religia ludowa, szamanizm (hmongoski, mandżurski i mongolski), chrześcijaństwo, islam, inne
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons

Dynastia Qing

Nazwa chińska
Pismo tradycyjne 清朝 Hanyu pinyin Qīng cháo Wade-Giles Ch’ing ch’ao Jyutping Cing¹ ciu⁴ Pe̍h-ōe-jī Chheng tiâu Nazwa skrócona 清 (Qīng) Wymowa (IPA) [tɕʰíŋ ʈʂʰǎu]
Multimedia w Wikimedia Commons

Dynastia Qing (chiń. 清朝; pinyin Qīng cháo; Wade-Giles Ch’ing ch’ao), wym. [tɕʰíŋ ʈʂʰǎu]; mandż. , Daicing gurun), oficjalnie Wielki Qing^[4] – ostatnia dynastia cesarska Chin, nazywana też dynastią mandżurską, panująca w latach 1644–1912. Członkowie dynastii wywodzili się z mandżurskiego klanu Aisin Gioro.