6 z 7 banknotów euro | |||
Kod ISO 4217 |
EUR[1] | ||
---|---|---|---|
Symbol |
€[2] | ||
Państwo |
wraz z następującymi terytoriami zależnymi Francji: | ||
Bank centralny | |||
Poziom inflacji |
5,1% (styczeń 2022)[6] | ||
Podział |
1 euro = 100 centów | ||
Banknoty |
5, 10, 20, 50, 100, 200 €, w trakcie wycofywania: 500 €[7] | ||
Monety |
Euro (znak: €, kod ISO 4217: EUR; bułg. евро, trb. ewro; gr. ευρώ; łot. eiro; lit. euras; malt. ewro; słoweń. evro; węg. euró) – nazwa waluty wprowadzonej w większości państw Unii Europejskiej, a także innych, w miejsce walut krajowych. W formie gotówkowej walutę euro wprowadzono do obiegu dnia 1 stycznia 2002 roku.
Euro jest prawnym środkiem płatniczym w 20 państwach tworzących w Unii Europejskiej strefę euro, a obejmującą swym obszarem około 341 mln[10] Europejczyków.
Waluta euro używana jest także w 11 krajach i terytoriach nienależących do UE. W Watykanie, Monako, San Marino i Andorze przed wprowadzeniem euro do transakcji gotówkowych obowiązywały waluty krajów unijnych, z którymi sąsiadują. Pragmatyzm nakazywał, by i u nich obowiązywało euro. W częściowo uznawanym państwie Kosowo i w Czarnogórze, które uzyskały niepodległość dużo później niż wejście w życie euro i zdecydowały się nie tworzyć własnych walut, lecz wybrać jedną z najbardziej znaczących na świecie. Euro obowiązuje też w odległych od Europy francuskich posiadłościach na Oceanie Atlantyckim i Indyjskim oraz w brytyjskich bazach wojskowych na Cyprze[11].
Strefa euro (eurostrefa, euroland, obszar euro) jest tworzącą unię walutową wspólną przestrzenią unijnych państw, które wprowadziły euro jako swoją walutę, gdzie Europejski Bank Centralny prowadzi niezależną politykę pieniężną.
Przy kwocie w obiegu wynoszącej ponad 751 miliardów euro jest walutą o najwyższej wartości gotówkowej w świecie[12]. Na euro przypada 27% światowych rezerw walutowych[12].