![]() | |
![]() | |
Król Syrii | |
Okres |
od 11 marca 1920 |
---|---|
Król Iraku | |
Okres |
od 23 sierpnia 1921 |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Ojciec | |
Matka |
Abdijja bint Abd Allah |
Żona |
Huzajma bint Nasir |
Dzieci |
Azza, Raiha, Raifijja, Ghazi |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Fajsal ibn al-Husajn ibn Ali al-Haszimi, arab. فيصل بن حسين بن علي الهاشمي (ur. 20 maja 1885 w Mekce[1] albo 20 maja 1883 w Taif[2], zm. 8 września 1933 w Bernie) – w 1920 przez krótki okres król Syrii, w latach 1921–1933 król Iraku, członek rodu Banu Haszim, wywodzącego swoje pochodzenie od proroka Mahometa. Fajsal popierał ugodę między sunnitami i szyitami na rzecz idei panarabizmu, mającej na celu utworzenie zjednoczonego państwa arabskiego, w skład którego weszłyby, m.in. Irak, Syria, Palestyna. Będąc u władzy unikał faworyzowania jakiejkolwiek grupy etnicznej czy religijnej. Jego aspiracje zderzyły się z planami Francuzów i Brytyjczyków wobec Bliskiego Wschodu.