Faraon

Insygnia faraona: nechacha, nemes oraz heka.

Faraon (stgr. φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy[1][2].

Do najwybitniejszych faraonów należeli: Chefren, Totmes III, Seti I, Ramzes II. Jedynie w przypadku czterech kobiet władczyniom przyznano godność i funkcję faraonów: Nitokris, Neferusobek, Hatszepsut i Tauseret[3].

 Osobny artykuł: kobieta-faraon.

Faraon miał przynajmniej dwa imiona wpisane w kartusz: noszone od urodzenia oraz imię koronacyjne. Tworzyły one królewską tytulaturę, czyli tzw. Królewski Protokół.

  1. Nowy komentarz biblijny – Księga Rodzaju, t. I, cz. 3, Edycja św.Pawła 2015, s.145
  2. E. A. Wallis Budge: An Egyptian Hieroglyphic Dictionary. T. 1. Dover Publications, 1978, s. 238. ISBN 978-0-486-23615-5. (ang.).
  3. Ewa Józefowicz, Od matki króla po córkę Ra. Kobiety u władzy, „Pomocnik Historyczny” (3/2018), 2018, ISSN 2391-7717.

Developed by StudentB