Feminizm

Jeden z popularnych symboli feministycznych

Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym[1][2][3][4][5]. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie[6].

Powstałe pod koniec XVIII wieku w Europie ruchy feministyczne prowadziły i nadal prowadzą kampanię na rzecz praw kobiet; w tym prawa wyborczego, do sprawowania urzędu publicznego, do pracy i uczciwego wynagrodzenia, do posiadania własności, do otrzymywania wykształcenia, do zawierania umów, do posiadania równych praw w ramach małżeństwa oraz do korzystania z urlopu macierzyńskiego. Feministki pracowały również na rzecz zapewnienia dostępu do antykoncepcji, legalnych aborcji i integracji społecznej oraz ochrony kobiet i dziewcząt przed gwałtem, molestowaniem seksualnym i przemocą domową[7]. Zmiany w kobiecych standardach ubioru i akceptowalnej aktywności fizycznej dla kobiet były również elementem działań ruchów feministycznych[8].

Wielu badaczy uważa kampanie feministyczne za główną siłę stojącą za ważnymi historycznymi zmianami społecznymi na rzecz praw kobiet, szczególnie na Zachodzie, gdzie niemal powszechnie przypisuje się im uzyskanie praw wyborczych dla kobiet, języka neutralnego płciowo(inne języki), praw reprodukcyjnych dla kobiet (w tym dostępu do środków antykoncepcyjnych i aborcji) oraz prawa do zawierania umów i posiadania własności[9]. Mimo że działalność feministek koncentruje się i koncentrowała głównie na prawach kobiet, niektóre z nich opowiadają się za włączeniem do swoich celów wyzwolenia mężczyzn(inne języki), ponieważ uważają, że mężczyźni są również krzywdzeni przez tradycyjne role płciowe[10]. Teoria feministyczna(inne języki), która wyłoniła się z ruchów feministycznych, ma na celu zrozumienie natury nierówności płci poprzez badanie ról społecznych kobiet i ich doświadczeń życiowych. Teoretycy feministyczni opracowali teorie w różnych dyscyplinach, aby odpowiedzieć na kwestie dotyczące płci[11][12].

Na przestrzeni lat rozwinęły się liczne ruchy i ideologie feministyczne, reprezentujące różne punkty widzenia i cele polityczne. Tradycyjnie, od XIX wieku, liberalny feminizm pierwszej fali, który dążył do politycznej i prawnej równości poprzez reformy w ramach liberalnej demokracji, był przeciwstawiany proletariackim ruchom kobiecym opartym na prawach pracowniczych, które z czasem przekształciły się w feminizm socjalistyczny i marksistowski oparty na teorii walki klas[13]. Od lat 60. obie te tradycje są również przeciwstawiane radykalnemu feminizmowi, który powstał z radykalnego(inne języki) skrzydła feminizmu drugiej fali i który wzywa do radykalnej zmiany porządku społecznego w celu wyeliminowania patriarchatu. Feminizm liberalny, socjalistyczny i radykalny są czasami określane jako „Wielka Trójka” szkół myśli feministycznej[14].

Od końca XX wieku pojawiło się wiele nowych form feminizmu. Niektóre z nich, takie jak biały feminizm(inne języki) i feminizm krytyczny wobec płci(inne języki) (ang. gender-critical feminism), zostały skrytykowane jako uwzględniające jedynie osoby białe, należące do klasy średniej, z wyższym wykształceniem, heteroseksualne lub cispłciowe. Krytyka ta doprowadziła do powstania etnicznie specyficznych lub wielokulturowych form feminizmu, takich jak czarny feminizm i feminizm intersekcjonalny[15]. Niektórzy twierdzą, że feminizm często promuje mizandrię i wywyższanie interesów kobiet ponad interesy mężczyzn, a także krytykują radykalne stanowiska feministyczne jako szkodliwe zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet[16].

Global Gender Gap Index (2016) mierzy szanse ekonomiczne, zawodowe, polityczne, edukacyjne i zdrowotne. Głębsza zieleń oznacza większą równość.
Wskaźnik równouprawnienia płci 2017 − narzędzie pomiarowe mierzące poziom równości płci na terenie Unii Europejskiej. Na skali 1 oznacza całkowity brak równości, 100 pełną równość kobiet i mężczyzn.
  1. feminism, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-07-28] (ang.).
  2. Feminism, [w:] George Ritzer, J. Michael Ryan, The Concise Encyclopedia of Sociology, John Wiley & Sons, 3 grudnia 2010, s. 223, ISBN 978-1-4443-9264-7 [dostęp 2019-07-28] (ang.).
  3. Ted. Honderich, The Oxford companion to philosophy, Second edition, Oxford, s. 291-294, ISBN 0-19-926479-1, OCLC 57283356 [dostęp 2019-07-28].
  4. Hawkesworth, M. E., 1952-, Globalization and feminist activism, Lanham, Md.: Rowman & Littlefield, 2006, s. 25–27, ISBN 0-7425-3782-X, OCLC 62342167 [dostęp 2019-07-28].
  5. Chris. Beasley, What is feminism? : an introduction to feminist theory, London: Thousand Oaks, Calif., 1999, s. 3-11, ISBN 978-1-4462-1042-0, OCLC 731677122 [dostęp 2019-07-28].
  6. Gamble, Sarah, 1962-, The Routledge companion to feminism and postfeminism, wyd. 1st ed, London: Routledge, 2001, s. vii, ISBN 0-415-24310-6, OCLC 47269681 [dostęp 2019-07-28].
  7. Alice. Echols, Daring to be bad : radical feminism in America, 1967-1975, Minneapolis: University of Minnesota Press, 1989, ISBN 0-8166-1786-4, OCLC 19813238 [dostęp 2019-07-28] (ang.).
  8. Women’s Work [online], Science History Institute [dostęp 2024-05-21] (ang.).
  9. Ellen Messer-Davidow, Disciplining feminism: from social activism to academic discourse, Durham, NC: Duke University Press, 2002, ISBN 978-0-8223-2843-8 [dostęp 2024-05-21].
  10. Bell Hooks, Feminism is for everybody : passionate politics, Cambridge, MA : South End Press, 2000, ISBN 978-0-89608-629-6 [dostęp 2024-05-21].
  11. Nancy J. Chodorow, Feminism and psychoanalytic theory, Yale, 1992, ISBN 978-0-300-05116-2 [dostęp 2024-05-21].
  12. Carol Gilligan, In a Different Voice: Women's Conceptions of Self and of Morality, Harvard Educational Review, 1977, DOI10.17763/haer.47.4.g6167429416hg5l0 [dostęp 2024-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-09] (ang.).
  13. Anna Artwińska, Agnieszka Mrozik, Gender, Generations, and Communism in Central and Eastern Europe and Beyond, Routledge, 3 czerwca 2020, ISBN 978-1-000-09514-2 [dostęp 2024-05-21] (ang.).
  14. Mary Maynard, Beyond the ‘big three’: the development of feminist theory into the 1990s, „Women's History Review”, 4 (3), 1995, s. 259–281, DOI10.1080/09612029500200089, ISSN 0961-2025 [dostęp 2024-05-21].
  15. Chris Weedon, Gender Forum: Key Issues in Postcolonial Feminism: A Western Perspective. [online], Gender Forum, 2002 [dostęp 2024-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  16. Christina Hoff Sommers, Who stole feminism? how women have betrayed women, First Touchstone edition, New York: Touchstone, 1995, s. 320, ISBN 978-0-684-80156-8 [dostęp 2024-05-21] (ang.).

Developed by StudentB