Fryderyk I (elektor Brandenburgii)

Fryderyk I

Fryderyk I otrzymuje Brandenburgię w lenno
Burgrabia Norymbergi
Okres	od 1397 do 1420
Poprzednik	Fryderyk V
Następca	połączono z margrabim Brandenburgii
Elektor Brandenburgii
Okres	od 1415 do 1440
Poprzednik	Zygmunt Luksemburski
Następca	Fryderyk II Żelazny
Dane biograficzne
Dynastia	Hohenzollernowie
Data i miejsce urodzenia	1371 Norymberga
Data i miejsce śmierci	20 września 1440 Cadolzburg
Ojciec	Fryderyk V
Matka	Elżbieta Miśnieńska
Żona	Elżbieta bawarska
Dzieci	Elżbieta Jan Alchemik Cecylia Małgorzata Magdalena Fryderyk II Żelazny Albrecht III Achilles Zofia Dorota brandenburska Fryderyk Młodszy

Fryderyk I Hohenzollern (ur. 1371 w Norymberdze, zm. 20 września 1440 w Cadolzburgu koło Norymbergi) – burgrabia Norymbergi od 1397, jako Fryderyk VI, elektor Brandenburgii od 1415 roku.

W 1415 od Zygmunta Luksemburskiego otrzymał w lenno Brandenburgię, z tytułem księcia-elektora za poparcie w staraniach tegoż o koronę niemiecką (potwierdzenie elektoratu w 1417, jako Fryderyk I). Syn Fryderyka V i Elżbiety Miśnieńskiej.

Relacje z Królestwem Polskim

Zygmunt Luksemburski ogłosił 6 grudnia 1420 roku we Wrocławiu zupełnie niekorzystny dla strony polskiej wyrok w sporze polsko-krzyżackim. Wobec słabnącej pozycji Zygmunta Luksemburskiego królowi Polski Władysławowi II udało się zawrzeć z księciem Fryderykiem I Hohenzollernem sojusz zaczepno-odporny podpisany 8 kwietnia 1421 w Krakowie. Brandenburgia i Polska stanęły razem chroniąc się wzajemnie na ewentualność działań zakonu krzyżackiego. Dzięki mediacji brandenbursko-papieskiej rozejm pomiędzy Polską i Zakonem przedłużono do końca 1422 roku.