Gamal Abdel Naser

Gamal Abdel Naser
‏جمال عبد الناصر‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1918
Bani Murr

Data i miejsce śmierci

28 września 1970
Kair

2. Prezydent Egiptu[1]
Okres

od 23 czerwca 1956
do 28 września 1970

Przynależność polityczna

Arabska Unia Socjalistyczna

Poprzednik

Muhammad Nadżib

Następca

Anwar as-Sadat

Przewodniczący Rady Rewolucyjnych Dowódców
Okres

od 14 listopada 1954
do 23 czerwca 1956

Przynależność polityczna

Unia Narodowa

Poprzednik

Muhammad Nadżib

Następca

podpis
Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Nilu (Egipt) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Towarzyszy O. R. Tambo I klasy (Republika Południowej Afryki)
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina
ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1918
Aleksandria

Data śmierci

28 września 1970

Przebieg służby
Lata służby

1938–1954

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Egiptu

Główne wojny i bitwy

I wojna izraelsko-arabska

Późniejsza praca

polityk

Gamal Abdel Naser Husajn, Dżamal Abd an-Nasir Husajn (egipski arabski ‏جمال عبد الناصر حسين‎; ur. 15 stycznia 1918 w Bani Murr, zm. 28 września 1970 w Kairze) – egipski oficer i polityk, prezydent Egiptu sprawujący władzę autorytarną w latach 1954–1970. Twórca systemu ideologicznego opartego na koncepcjach socjalistycznych i panarabskich – naseryzmu.

Ukończył studia w Królewskiej Akademii Wojskowej. Należał do przywódców organizacji Wolnych Oficerów, przewodził rewolucji w Egipcie w 1952. Chociaż formalnie głową państwa został po niej gen. Muhammad Nadżib, Naser de facto kierował pracami rządzącej Egiptem Rady Rewolucyjnych Dowódców, a z czasem skupił w ręku własnym lub swoich przyjaciół większość wpływów w kraju. Jesienią 1954 ostatecznie odsunął Nagiba od władzy i objął rządy dyktatorskie przy ogromnym poparciu społeczeństwa.

Za rządów Nasera w Egipcie wdrożony został program reform społecznych ukierunkowanych na budowę socjalistycznego i egalitarnego społeczeństwa. Przeprowadzona została reforma rolna oraz – w kilku etapach – nacjonalizacja największych przedsiębiorstw prywatnych, państwo zaczęło odgrywać wiodącą rolę w gospodarce, upowszechniono edukację (gwarantując zatrudnienie absolwentom szkół wyższych). Zlikwidowany został system wielopartyjny na rzecz utworzenia jednej partii wyrażającej jedność wszystkich Egipcjan. W 1956 Naser znacjonalizował Kanał Sueski.

W polityce zagranicznej Naser porzucił krótko po rewolucji kurs proamerykański i związał się z ZSRR. Występował także przeciwko państwu Izrael. W 1967 wszczął z nim wojnę, która zakończyła się klęską Egiptu i sprzymierzonych z nim krajów arabskich. Po tym wydarzeniu prezydent podał się do dymisji, jednak wrócił na urząd po masowych manifestacjach poparcia dla swojej osoby. Naser dążył także do zapewnienia Egiptowi przywództwa w świecie arabskim. Zmarł w 1970 na zawał serca. Jego następcą na urzędzie został dotychczasowy wiceprezydent Anwar as-Sadat, towarzysz Nasera z organizacji Wolnych Oficerów, który w czasie swoich rządów porzucił jednak większość założeń naseryzmu.

  1. Od 22 lutego 1958 prezydent Zjednoczonej Republiki Arabskiej.

Developed by StudentB