Geofizyka

Geofizyka (z gr. γῆ gē – „ziemia”, oraz φύσις physis – „natura”) – dyscyplina nauk o Ziemi, która bada Ziemię jako planetę metodami naukowymi używanymi w fizyce^[1]. Obecnie terminem tym często określa się też badania innych planet podobnymi metodami.

Przedmiotem badań w geofizyce są procesy fizyczne zachodzące obecnie oraz w przeszłości w geosferach: litosferze, atmosferze i hydrosferze. Celem badań geofizycznych jest wyjaśnienie zjawisk obserwowanych w Ziemi na gruncie pojęć i terminów fizyki wykorzystując prawa i teorie fizyki. Geofizyka jest nauką teoretyczną, której ważnym elementem są także obserwacje i eksperymenty terenowe. Do grona światowej sławy geofizyków należą np. Maurycy Pius Rudzki (1862–1916), Emil Wiechert (1861–1928) czy Andrija Mohorovičić (1857–1936), czasem zalicza się do nich także wielkich fizyków: np. Galileusza (1564–1642) czy Izaaka Newtona (1643–1727) oraz matematyków, np.: Johanna Carla Friedricha Gaussa (1777–1855). W geofizyce wyróżnia się 5 podstawowych dziedzin:

• fizykę wnętrza Ziemi,
• naukę o atmosferze i oceanie,
• hydrologię,
• fizykę przestrzeni kosmicznej,
• badania polarne.

Działem geofizyki jest też geofizyka stosowana.

Nauki o atmosferze i oceanie patrz: meteorologia i oceanografia

Geofizyka zajmuje się badaniem pól fizycznych oraz fizycznych właściwości Ziemi (jako planety) oraz poznawaniem jej budowy. Może być uważana – tak jak inne nauki o Ziemi – za jedną z nauk planetarnych. Gałęziami geofizyki są:

• geoelektryka
• geofizyka otworowa
• geomagnetyzm
• grawimetria
• magnetometria
• magnetotelluryka
• radiometria geofizyczna
• sejsmika
• sejsmika górnicza
• sejsmologia
• sejsmologia górnicza

Hydrologia

Nauki o przestrzeni kosmicznej

• astrofizyka
• planetologia