Historia Kanady

Historia Kanady jako państwa rozpoczęła się w 1867, kiedy nastąpiło zjednoczenie brytyjskich kolonii leżących na północ od Rzeki Świętego Wawrzyńca, Wielkich Jezior oraz dalej na zachód od równoleżnika 49°N.

Sądzi się, że ludzie na stałe zaczęli się osiedlać na terytorium dzisiejszej Kanady około 12 tysięcy lat temu^[1].

Od XVI wieku wybrzeża Kanady penetrowali francuscy żeglarze, od początku XVII wieku trwała francuska kolonizacja kraju (Nowa Francja). W 1608 założono Quebec. W XVIII wieku Francuzi byli stopniowo wypierani przez Brytyjczyków. W 1763 na mocy pokoju paryskiego Wielka Brytania przejęła Nową Francję, rozpoczynając brytyjską kolonizację kraju. W 1867 nastąpiło zjednoczenie brytyjskich posiadłości i powstanie Kanady jako państwa federalnego o statusie dominium. W I wojnie światowej stała po stronie aliantów. W 1931 Kanada uzyskała niepodległość i została suwerennym członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów. W II wojnie światowej stała po stronie aliantów. W 1945 została członkiem ONZ, a w 1949 NATO.