Hongwu

Hongwu
Ilustracja
cesarz Chin
Okres

od 1368
do 1398

Era panowania

Hóngwǔ (洪武)

Poprzednik

Togon Temür (Huizong)

Następca

Jianwen

Dane biograficzne
Dynastia

Ming

Data urodzenia

21 października 1328

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1398
Nankin

Miejsce spoczynku

Mauzoleum Ming Xiaoling

Ojciec

Zhu Shizhen

Matka

Chun

Żona

Xiuying

Hongwu (ur. 21 października 1328, zm. 24 czerwca 1398) – pierwszy cesarz Chin (1368–1398) z dynastii Ming.

Urodził się jako Zhu Yuanzhang (chiń. 朱元璋) w biednej rodzinie chłopskiej w prowincji Jiangsu w gminie Pei. Ponieważ rodzina głodowała, część rodzeństwa została oddana przez rodziców. Gdy miał 16 lat reszta jego rodziny zginęła w wyniku powodzi Huang He. Znalazł schronienie w klasztorze buddyjskim, który wkrótce musiał opuścić z powodu braku pieniędzy w klasztorze. Następnie podróżował żebrząc o jedzenie. Po trzech latach wrócił do klasztoru, gdzie nauczył się czytać i pisać. W 1352, gdy miał 24 lata, wojska mongolskiej dynastii zburzyły klasztor walcząc z miejscową rebelią, jedną z wielu w Chinach. Zhu przyłączył się do jednej z nich szybko stając się przywódcą dzięki swoim umiejętnościom. Dołączył do powstania czerwonych turbanów, poślubił córkę przywódcy powstania i w 1355, w wieku 27 lat został dowódcą armii chłopskiej. W 1366[1] został wybrany na przywódcę powstania. Dwa lata później, w wyniku zwycięskiego marszu na Pekin sięgnął po koronę cesarską.

W czasie swoich rządów prowadził politykę polepszenia bytu ludu. Wprowadzone zostały spisy w celu równomiernego rozłożenia podatków. Zaległe podatki dotyczące biednych zostały umorzone. Skonfiskowana ziemia arystokracji mongolskiej został rozdzielona między chłopów[2]. Dzięki pracom irygacyjnych rozwijało się rolnictwo. Ułatwiał bezrolnym chłopom posiadanie ziemi. Wprowadził papierowy pieniądz.

Po śmierci pochowano go w mauzoleum Ming Xiaoling koło Nankinu.

  1. Charles P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Wyd. I. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 438.
  2. Praca zbiorowa Dzieje świata. Chronologiczny przegląd ważniejszych wydarzeń., Warszawa 1990, s.161.

Developed by StudentB