| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
cesarz Chin | |||||||
Okres | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Era panowania |
Hóngwǔ (洪武) | ||||||
Poprzednik |
Togon Temür (Huizong) | ||||||
Następca | |||||||
Dane biograficzne | |||||||
Dynastia | |||||||
Data urodzenia | |||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||
Miejsce spoczynku | |||||||
Ojciec |
Zhu Shizhen | ||||||
Matka |
Chun | ||||||
Żona |
Xiuying |
Hongwu (ur. 21 października 1328, zm. 24 czerwca 1398) – pierwszy cesarz Chin (1368–1398) z dynastii Ming.
Urodził się jako Zhu Yuanzhang (chiń. 朱元璋) w biednej rodzinie chłopskiej w prowincji Jiangsu w gminie Pei. Ponieważ rodzina głodowała, część rodzeństwa została oddana przez rodziców. Gdy miał 16 lat reszta jego rodziny zginęła w wyniku powodzi Huang He. Znalazł schronienie w klasztorze buddyjskim, który wkrótce musiał opuścić z powodu braku pieniędzy w klasztorze. Następnie podróżował żebrząc o jedzenie. Po trzech latach wrócił do klasztoru, gdzie nauczył się czytać i pisać. W 1352, gdy miał 24 lata, wojska mongolskiej dynastii zburzyły klasztor walcząc z miejscową rebelią, jedną z wielu w Chinach. Zhu przyłączył się do jednej z nich szybko stając się przywódcą dzięki swoim umiejętnościom. Dołączył do powstania czerwonych turbanów, poślubił córkę przywódcy powstania i w 1355, w wieku 27 lat został dowódcą armii chłopskiej. W 1366[1] został wybrany na przywódcę powstania. Dwa lata później, w wyniku zwycięskiego marszu na Pekin sięgnął po koronę cesarską.
W czasie swoich rządów prowadził politykę polepszenia bytu ludu. Wprowadzone zostały spisy w celu równomiernego rozłożenia podatków. Zaległe podatki dotyczące biednych zostały umorzone. Skonfiskowana ziemia arystokracji mongolskiej został rozdzielona między chłopów[2]. Dzięki pracom irygacyjnych rozwijało się rolnictwo. Ułatwiał bezrolnym chłopom posiadanie ziemi. Wprowadził papierowy pieniądz[potrzebny przypis].
Po śmierci pochowano go w mauzoleum Ming Xiaoling koło Nankinu.