Konstantynopol

Konstantynopol
Κωνσταντινούπολις
Ilustracja
Wizualizacja bizantyńskiego Konstantynopola
Państwo

Cesarstwo Bizantyńskie

Data założenia

324 n.e. (w miejscu Bizancjum)[1]

Prawa miejskie

330 n.e.

Powierzchnia

14 km²

Populacja 
• liczba ludności


250–500 tysięcy[2]

Data zniszczenia

29 maja 1453

Powód zniszczenia

Zdobycie przez Turków

Obecnie

Stambuł

Plan Konstantynopola
Hagia Sophia – symbol Konstantynopola
Kościół Chrystusa Pantokratora

Konstantynopol (gr. Κωνσταντινούπολις) – nazwa Bizancjum nadana miastu przez Konstantyna Wielkiego, który wybrał je na swoją siedzibę; w latach 330–395 stolica Cesarstwa Rzymskiego, w latach 395–1453 stolica Cesarstwa Bizantyńskiego i Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261), stolica Imperium Osmańskiego w latach 1453–1922. Od 1930 miasto nazywa się Stambuł.

Nazwa Konstantynopola oznacza Miasto Konstantyna, stąd literackie ἡ Κωνσταντίνου Πόλις, także po prostu ἡ Πόλις, na wzór łac. Urbs (Miasto – Rzym). W średniowieczu używano także nazwy „Miasto Cesarskie” (ἡ Bασιλίς Πόλις), stąd cs. Царьград[1], pol. Carogród[3]. W tekstach skandynawskich stosowano nazwę Miklagard[4]. W sensie archaizującym była również w użyciu, w tym okresie, nazwa starożytna Bizancjum (Βυζάντιον, łac. Byzantium)[5].

  1. a b И.Н. Попов, КОНСТАНТИНОПОЛЬ [online], Большая российская энциклопедия [dostęp 2022-01-24] (ros.).
  2. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie EKB
    BŁĄD PRZYPISÓW
  3. Por.: ks. Antoni Waśniewski: Sześć tygodni na Wschodzie. Podróż do Carogrodu, odbyta w roku 1846, i opisana przez ks. Antoniego Waśniewskiego, Kraków 1851.
  4. Lars Lönnroth, Njáls Saga: A Critical Introduction, University of California Press, Berkeley 1976, s. 57.
  5. Maciej Salamon: Encyklopedia Kultury Bizantyńskiej. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2002, s. 280. ISBN 83-235-0011-8.

Developed by StudentB