Kraje nordyckie – dosłownie Kraje północne, od słów nord i nordisk oznaczających w językach skandynawskich odpowiednio północ i północny. Termin wiążący się z określeniem kraje skandynawskie, ale o szerszym znaczeniu, gdyż obejmuje on nie tylko Danię, Norwegię i Szwecję, lecz również Islandię oraz Finlandię, a także terytoria autonomiczne: Grenlandię, Wyspy Owcze i Wyspy Alandzkie[1].