Legato (pol. powiązane)[1][2][3] – sposób artykulacji w grze na instrumentach muzycznych, w której kolejne dźwięki są grane płynnie, bez najmniejszych przerw między nimi[1][2][3]. W ten sposób tworzy się kilkunastonutowe „potoki” dźwięku, w których nie sposób jednoznacznie wyodrębnić pojedynczych dźwięków. W naturalny sposób legato zamyka się we frazie. Przeciwieństwem tego sposobu artykulacji jest staccato (pol. oddzielone), pośrednie zaś sposoby artykulacji określa się jako non-legato oraz mezzo staccato[2].