Lien Chan

Lien Chan
連戰
	; Lien Chan
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1936 ; Xi’an
	Wiceprezydent Republiki Chińskiej
Okres	od 20 maja 1996; do 20 maja 2000
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Li Yuan-zu
Następca	Annette Lu
	Premier Republiki Chińskiej
Okres	od 10 lutego 1993; do 1 września 1997
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Hau Pei-tsun
Następca	Vincent Siew
	Przewodniczący Kuomintangu
Okres	od 24 marca 2000; do 19 sierpnia 2005
Poprzednik	Lee Teng-hui
Następca	Ma Ying-jeou
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lien Chan (chin. trad. 連戰, chin. upr. 连战, pinyin Lián Zhàn; ur. 27 sierpnia 1936 w Xi’an) – tajwański polityk.

Urodził się w Xi’an w Chinach kontynentalnych, po zwycięstwie komunistów w 1949 roku jego rodzina uciekła jednak na Tajwan^[1]. Studiował nauki polityczne na Narodowym Uniwersytecie Tajwanu, doktorat obronił w Chicago (1965). Pracował m.in. jako wykładowca Narodowego Uniwersytetu Tajwanu, pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Politycznych tej uczelni. W latach 1975–1976 był ambasadorem Republiki Chińskiej w Salwadorze, 1981–1987 ministrem transportu i komunikacji, 1987–1988 wicepremierem, 1988–1990 ministrem spraw zagranicznych, 1990–1993 gubernatorem prowincji Tajwan. W latach 1993–1997 zajmował stanowisko premiera Republiki Chińskiej, 1996–2000 wiceprezydenta. Startował w wyborach prezydenckich w 2000 i 2004 z ramienia Kuomintangu. W 2000 roku zdobył trzecią lokatę, uzyskując 23,1% głosów^[2]. W 2004 roku zdobył 49,89% głosów, przegrywając z urzędującym prezydentem Chen Shui-bianem o 0,2 punktu procentowego^[3].

Od 2000 do 2005 Lien Chan był przewodniczącym Kuomintangu. Wcześniej zasiadał w komitecie centralnym (od 1983) i był wiceprzewodniczącym partii (od 1993). W kwietniu 2005, jako pierwszy lider Kuomintangu od 1949 roku, udał się z wizytą do Chin kontynentalnych i spotkał z przywódcami ChRL (m.in. przewodniczącym ChRL Hu Jintao)^[4]. Jego następcą (jak i kandydatem KMT na prezydenta w wyborach 2008) został Ma Ying-jeou.

W grudniu 2010 został uhonorowany Pokojową Nagrodą Konfucjusza, będącą reakcją władz chińskich na Pokojową Nagrodę Nobla dla dysydenta Liu Xiaobo. Biuro Liena poinformowało, że nie został on oficjalnie powiadomiony o otrzymaniu nagrody, natomiast sam laureat odmówił jej odebrania^[5].

W lutym 2013 roku ponownie odwiedził ChRL, spotykając się m.in. z Xi Jinpingiem^[6].

↑ Profile: Lien Chan. BBC, 26 kwietnia 2005. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).
↑ Elections. Taiwan Yearbook, 13 maja 2007. [dostęp 2013-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ang.).
↑ Chen declared Taiwan victor. BBC, 26 marca 2004. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
↑ Taiwan opposition leader in China. BBC, 26 kwietnia 2005. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).
↑ China’s Confucius peace prize has chaotic launch as winner’s office says he was not notified. The Guardian, 9 grudnia 2010. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).
↑ Lien’s cross-strait formula erases Taiwan: DPP. The China Post, 26 lutego 2013. [dostęp 2013-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (ang.).

[1] Profile: Lien Chan. BBC, 26 kwietnia 2005. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).

[2] Elections. Taiwan Yearbook, 13 maja 2007. [dostęp 2013-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ang.).

[3] Chen declared Taiwan victor. BBC, 26 marca 2004. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).

[4] Taiwan opposition leader in China. BBC, 26 kwietnia 2005. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).

[5] China’s Confucius peace prize has chaotic launch as winner’s office says he was not notified. The Guardian, 9 grudnia 2010. [dostęp 2012-03-20]. (ang.).

[6] Lien’s cross-strait formula erases Taiwan: DPP. The China Post, 26 lutego 2013. [dostęp 2013-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]