Back لونغتوك غياتسو Arabic لونجتوك جياتسو ARZ লুং-র্তোগ্স-র্গ্যা-ম্ত্শো Bengali/Bangla ལུང་རྟོགས་རྒྱ་མཚོ་ Tibetan 9-р Далай Лама BXR Lungtok Gyatso Catalan Lungtok Gyatso Corsican Lungtog Gjamccho Czech Lungtog Gyatso Danish Lungtog Gyatsho German

Lungtok Gjaco

Lungtok Gjaco
Ilustracja
IX Dalajlama
Okres

od 1808
do 1815

Poprzednik

Jamphel Gjaco

Następca

Cultrim Gjaco

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

1805/1806
Kham

Data śmierci

1815

Przyczyna śmierci

zapalenie płuc

Miejsce spoczynku

Pałac Potala

Ojciec

Dże Tenzin Czokjong

Matka

Dondrub Dolma

Multimedia w Wikimedia Commons

Lungtok Gjaco (tyb. ལུང་རྟོགས་རྒྱ་མཚོ་, wylie: lung-rtogs-rgya-mtsho[1], ZWPY: Lungdog Gyaco; ur. 1805 lub 1806[2] zm. 1815), najwyższy inkarnowany lama szkoły Gelug buddyzmu tybetańskiego, dziewiąty dalajlama.

Urodził się pierwszego dnia dwunastego miesiąca[3] roku Drewnianego Byka[4], w południowo-wschodniej prowincji kraju, Khamie. Jego ojciec, Dże Tenzin Czokjong, był naczelnikiem dystryktu Czokhor Gon. Matka, Dondrub Dolma, przy porodzie nie odczuwała żadnego bólu. Natychmiast po narodzinach chłopiec miał wyrecytować mantrę Om mani padme hum. Źródła tybetańskie mówią także o rozlegającej się wówczas samoistnie muzyce[5]. Po pomyślnym przejściu kilku prób został uznany za najbardziej prawdopodobnego kandydata. Wskazówki udzielone przez wyrocznię Neczung potwierdziły przypuszczenia VII Panczenlamy Tenpai Nimy i innych zaangażowanych w poszukiwania dostojników. Za nową inkarnację Dalajlamy uznano go podczas testu przeprowadzonego w Lhasie w obecności panczenlamy, Kundelinga Rinpocze, ambanów cesarza chińskiego, VII Demo Tulku, Retenga Tri Rinpocze, a także ministrów i pomniejszych urzędników rządu tybetańskiego[6]. Intronizacja odbyła się w dziewiątym miesiącu roku Ziemnego Smoka[4] (1808). Zamieszkał w pałacu Potala w Lhasie. Niedługo po ceremonii wprowadzenia na tron otrzymał wstępne święcenia mnisie z rąk panczenlamy[7], który nadał mu wówczas imię Lungtok Gjaco (Ocean Przepowiedni)[8]. W tym samym roku zmarł regent, Tacak Ngałang Gonpo. Jego następcą został mianowany VII Demo Tulku Ngałang Lobsang Thubten Dżigme Gjaco.

W 1811 do Lhasy przybył z brytyjskich posiadłości w Indiach Thomas Manning[9]. W ciągu kilku miesięcy wielokrotnie spotykał się on z młodym rinpocze. W prowadzonych zapiskach z podróży pozostawił kilka jego portretów (wszystkie zaginęły)[10], a także opisy swoich spotkań z tym tulku.

Na początku 1815 dalajlama przeziębił się. Choroba przerodziła się w zapalenie płuc. Według jego oficjalnej biografii[11]:

w drugim miesiącu roku Drewnianej Świni zaczął przejawiać oznaki rychłego odejścia.

VII Demo Tulku Ngałang Lobsang Tubten Dżigme Gjaco, Inspiracja dla tych, którzy żywią duchowe przekonanie

Zmarł w pozycji medytacyjnej szesnastego dnia drugiego miesiąca roku Drewnianej Świni[4]. Rytuały pogrzebowe odprawił panczenlama. Zmumifikowane ciało chłopca złożono w złotej stupie w Potali[12].

  1. ↑ Lungtok Gjaco. Ushuaia.pl.. [dostęp 2009-11-01]. (pol.).
  2. ↑ O dalajlamach. W: Gonbodżab Cybikow: Buddyjski pielgrzym w świątyniach Tybetu według dziennika prowadzonego w latach 1899-1902. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975.
  3. ↑ Luciano Petech, THE DALAI-LAMAS AND REGENTS OF TIBET A chronological study, Rome 1959
  4. ↑ a b c według kalendarza tybetańskiego
  5. ↑ Od Dziewiątego do Dwunastego Dalajlamy. W: Glenn H. Mullin: Czternastu dalajlamów. Spadkobiercy oświeconej mądrości.. Elżbieta Smolarz (red.). Warszawa: Jacek Santorski& Co Agencja Wydawnicza, 2008, s. 388. ISBN 978-83-7554-010-9.
  6. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 389
  7. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 390
  8. ↑ IX Lung-rtogs-rgja-mc'o. W: Roland. Barraux: Dzieje Dalajlamów : czternaście odbić w Jeziorze Widzeń. Warszawa: "Alfa", 1998, s. 174. ISBN 83-7179-113-5.
  9. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 391
  10. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 392
  11. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 394
  12. ↑ G. H. Mullin, op.cit, str. 395

Developed by StudentB