Muhammad Zia ul-Haq

Muhammad Zia ul-Haq

محمد ضیاء الحق

Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1924 Dźalandhar, Indie Brytyjskie
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1988 okolice Bahawalpuru, Pakistan
Prezydent Pakistanu
Okres	od 16 września 1978 do 17 sierpnia 1988
Poprzednik	Fazal Ilahi Chaudhry
Następca	Ghulam Ishaq Khan
Główny administrator stanu wojennego
Okres	od 5 lipca 1977 do 24 marca 1985
Poprzednik	Zulfikar Ali Bhutto (jako premier)
Następca	Mohammad Khan Junejo (jako premier)
Premier Pakistanu
Okres	od 9 czerwca 1988 do 17 sierpnia 1988
Poprzednik	Mohammad Khan Junejo
Następca	Benazir Bhutto
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Muhammad Zia ul-Haq

محمد ضیاء الحق

Gen. Muhammad Zia ul-Haq (po prawej)
generał
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1924 Dźalandhar
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1988 okolice Bahawalpuru
Przebieg służby
Lata służby	1943–1988
Siły zbrojne	British Indian Army (1943–1947) Pakistańskie Siły Zbrojne (1947–1988)
Stanowiska	szef sztabu Armii Pakistanu (1976–1988)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, wojna indyjsko-pakistańska (1965), wojna indyjsko-pakistańska (1971), Czarny Wrzesień
Późniejsza praca	prezydent Pakistanu

Muhammad Zia ul-Haq (ur. 12 sierpnia 1924 w Dźalandharze, zm. 17 sierpnia 1988 koło Bahawalpuru) – pakistański zawodowy wojskowy (generał) i polityk, rządzący krajem jako dyktator w latach 1977–1988. Sprawował funkcje głównego administratora stanu wojennego (5 lipca 1977 – 24 marca 1985), premiera (9 czerwca – 17 sierpnia 1988) i prezydenta (16 września 1978 – 17 sierpnia 1988) Pakistanu^[1].

Od 1943 służył w armii, najpierw brytyjskich Indii, a od 1947 – niepodległego Pakistanu. Walczył w II wojnie światowej oraz w walkach indyjsko-pakistańskich w 1965 i 1971. Brał udział w tłumieniu wystąpień Czarnego Września w Jordanii. Od 1976 szef sztabu pakistańskiej armii.

W 1977 w bezkrwawym zamachu stanu obalił rząd premiera Zulfikara Alego Bhutto, straconego przez powieszenie dwa lata później. Wprowadził stan wojenny, który wykorzystywał do zwalczania opozycji. Jako gorliwy muzułmanin forsował islamizację życia społecznego Pakistanu. Pod jego rządami kraj doświadczył największego w swojej historii wzrostu gospodarczego. Po inwazji radzieckiej na Afganistan w 1979 udzielił wsparcia mudżahedinom. Wprowadził Pakistan do ruchu państw niezaangażowanych. W 1985 zniósł stan wojenny, zorganizował wybory i pozwolił na odrodzenie się opozycji. Zginął w zagadkowej katastrofie lotniczej w 1988.