Back Nuwe Testament Afrikaans አዲስ ኪዳን Amharic Nīwu Gecȳþnes ANG العهد الجديد Arabic ܕܝܬܝܩܝ ܚܕܬܐ ARC العهد الجديد ARZ Nuevu Testamentu AST ЦӀияб КъотӀи AV Əhdi-cədid Azerbaijani عهد جدید AZB
Nowy Testament (gr. Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Hē Kainē Diathēkē) – druga część Biblii chrześcijańskiej, zaraz po Starym Testamencie, stanowiąca zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg, napisanych przez piętnastu lub szesnastu autorów między rokiem 50 a 120 po Chrystusie w formie koine języka starogreckiego. Księgi te są skierowane do osób indywidualnych lub wspólnot chrześcijańskich[1].
Treść Nowego Testamentu przekazywana była do czasów współczesnych w postaci odpisów i kopii, z których najstarsze manuskrypty pochodzą z II wieku, a pełny odpis z IV wieku. Ich zbiór uważany jest za jeden z fundamentalnych tekstów, pozwalający zrozumieć ludzką historię i naturę.
Testament kształtował postawy i zachowania chrześcijan przez dwa tysiące lat, pozostając do dziś głównym źródłem chrześcijańskiej doktryny i etyki. Od XVIII wieku stanowi przedmiot badań uczonych, którzy krytycznie podchodzą do treści i pochodzenia. Rezultaty tych badań są niekiedy bardzo złożone[2].
- ↑ Ehrman 1997 ↓, s. 8.
- ↑ Theissen 2003 ↓, s. IX.