Nu metal

Ten artykuł od 2019-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nu metal (znany również jako nu-metal i aggro-metal) – odmiana alternatywnego metalu, która łączy w sobie elementy heavy metalu z elementami innych gatunków muzycznych jak hip-hop, rock alternatywny, funk i grunge^[1]. W nu metalu rzadko występują solówki gitarowe; gatunek jest mocno synkopowany. Wielu nu metalowych gitarzystów używa nisko strojonych siedmiostrunowych gitar. W składach zespołów czasem występują DJ-e, wzbogacający warstwę instrumentalną o sample, scratche i elektroniczne tło. Style wokalne w nu metalu to śpiew, rapowanie, growl i scream.

Nu Metal stał się popularny w latach 90. dzięki zespołom i artystom takim jak Korn, Deftones, Slipknot, Limp Bizkit i System of a Down. Popularność nu metalu trwała w pierwszych latach XXI wieku, za sprawą między innymi Papa Roach, Staind i P.O.D. i doszła do szczytu dzięki świetnie sprzedającemu się albumowi Linkin Park – Hybrid Theory. Jednak w połowie pierwszej dekady XXI wieku, przesycenie zespołami połączone ze średniej jakości albumami doprowadziło do spadku popularności gatunku, a wiele zespołów porzuciło numetalowe brzmienia na rzecz innych gatunków muzycznych.