Ofiary argejskie (łac. Argei lub sacra Argeorum) – nazwa święta obchodzonego w starożytnym Rzymie 14 maja, w dzień po Lemuriach[1].
Składano wtedy bogom dar z życia ludzkiego, prawdopodobnie jako pamiątkę ofiarowania w III w p.n.e. na mocy wyroków ksiąg syblillińskich 27 Greków pochodzących z Argei[2][3]. Plutarch określał te krwawe ofiary mianem „największego oczyszczenia”. Według innej wersji zwyczaj miał pochodzić z zamierzchłych czasów, kiedy wszystkich ludzi powyżej 60 roku życia uważano za sędziwych starców i wrzucano do Tybru[1].
Ofiarami rytuału byli najczęściej przestępcy i niewolnicy, jednak z czasem Rzymianie zastąpili ten obyczaj darem dla bogów w postaci słomianych kukieł ciskanych do Tybru[1] przez westalki z Pons Sublicius w asyście kapłanów i urzędników magistratu[2][a].
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>