Bieg rzeki Pad | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 652[1][2][3][4] km |
Powierzchnia zlewni | |
Średni przepływ |
1507[2] m³/s (u ujścia) |
Źródło | |
Miejsce | Alpy |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Morze Adriatyckie |
Wysokość |
0 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Włoch |
Pad (wł. Po [pɔ], łac. Padus) – rzeka w północnych Włoszech o długości 652 km, najdłuższa i największa rzeka tego kraju[1][2][3][4]: średni przepływ przy ujściu 1507 m³/s[2], maksymalny przepływ zanotowany w Pontelagoscuro koło Ferrary wyniósł 10 300 m³/s. Powierzchnia jej dorzecza wynosi ok. 75 tys. km²[2][3][4], stanowi to ok. 1/4 powierzchni całych Włoch.
Źródła Padu znajdują się w Pian del Re na terenie gminy Crissolo, na wysokości 2022 m n.p.m. u stóp Monte Viso w Alpach Kotyjskich. Przepływa przez wyżynę Monferrato i tworzy naturalną granicę dwóch regionów – Lombardii i Emilii-Romanii. Następnie płynie z zachodu na wschód żyzną Niziną Padańską. Uchodzi do Morza Adriatyckiego w pobliżu Wenecji, tworząc deltę – jedną z najbardziej rozbudowanych w Europie. Delta ta, zaczynająca się już w pobliżu Ferrary, ma powierzchnię ok. 380 km². Liczy 14 ramion podzielonych na 5 grup: Po di Levante, Po di Maestra, Po delle Tolle, Po di Goro e di Gnocca, Po della Pilla. Roczny przyrost powierzchni delty wynosi ok. 80 ha.
Pad jest żeglowny do Pawii przez ramię ujściowe Po della Pila, prowadzące najwięcej wody.
Dolina Padu była zamieszkana już w paleolicie i neolicie, a począwszy od czasów rzymskich prowadzi się prace regulacyjne, mające zapobiec powodziom (najbardziej katastrofalne były powodzie w latach 589, 1150, 1438, 1882, 1917, 1926, 1951, 1957, 1966)[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Britannica
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie PWN
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Internautica
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie WIEM