Pafawag 101N

EN94^[a][b]

Kraj produkcji	Polska
Producent	Pafawag Wrocław
Lata budowy	1968–1972
Układ osi	Bo’2’Bo’
Układ wagonów	s+s
Wymiary
Masa służbowa	44,1 t
Długość	26 800 mm (prototyp) 27 800 mm (seria)
Szerokość	2600 mm (prototyp) 2620 mm (seria)
Wysokość	3600 mm
Średnica kół	850 mm
Napęd
Typ silników	LKc-310
Liczba silników	4×56,5 kW
Napięcie zasilania	600 V DC
Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła	226 kW
Rodzaj przekładni	jednostronna czołowa zębata przełożenie 60:17 (3,53)
Przyspieszenie rozruchu	0,6÷0,9 m/s²
Prędkość konstrukcyjna	80 km/h
System hamulca	pneumatyczny Oerlikon
Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących	80
Liczba miejsc ogółem	250
Multimedia w Wikimedia Commons

Pafawag 101N (pierwotnie typ 17N, ostatecznie 101N i 101Na, seria EN94) – polskie normalnotorowe dwuwagonowe niskoperonowe elektryczne zespoły trakcyjne, wyprodukowane w zakładach Pafawag we Wrocławiu w latach 1968–1972 w liczbie 40 sztuk dla Warszawskiej Kolei Dojazdowej.

W 1968 powstał pojazd prototypowy, którego testy w latach 1969–1970 dostarczyły informacji o potrzebie wprowadzenia modyfikacji. W latach 1971–1972 wyprodukowano pozostałe składy, różniące się od pierwszego egzemplarza. Jednostkom nadano serię EN94 i pod koniec 1972 zastąpiły one poprzednio eksploatowane na linii WKD wagony serii EN80. W latach 1977–1991 skasowano pięć zespołów, które uległy wypadkom, natomiast w latach 1990–1994 wszystkie pozostałe pojazdy przeszły naprawy główne, podczas których wprowadzono kilka modyfikacji. W 2004, w związku z włączeniem do eksploatacji nowej jednostki serii EN95, przewoźnik wycofał z ruchu cztery starsze składy. W 2012 natomiast, wraz z wprowadzaniem do eksploatacji nowych zespołów serii EN97, jednostki serii EN94 zaczęto wycofywać i złomować na szerszą skalę. Ich eksploatacja została definitywnie zakończona 27 maja 2016, zaś pół roku później zaprezentowano pierwszy odrestaurowany egzemplarz muzealny.