Perpetuum mobile

Ten artykuł dotyczy niemożliwego obiektu fizycznego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Perpetuum mobile (z łac. „wiecznie poruszające się”^[1][2][3]) – maszyna, której zasada działania, wbrew paradygmatom fizyki klasycznej, umożliwiałaby jej pracę w nieskończoność.

Udokumentowane próby zbudowania perpetuum mobile podejmowane były już w XIII wieku, a szczególne zainteresowanie tą koncepcją przypadło na wiek XVI i XVII.

Prace podejmowane przed XIX wiekiem mogą być uznane za próby rozwoju koncepcji naukowych, które nie zostały potwierdzone.

W ujęciu fizyki klasycznej konstrukcje tego typu są niemożliwe i podejmowane obecnie próby są uznawane za pseudonaukę. Grono amatorów konstruktorów podejmuje tego typu próby, niekiedy twierdząc nawet, że opracowali udane konstrukcje oparte na nowych nieznanych ideach lub niepotwierdzonych zjawiskach i nieznanych źródłach energii. Ruch ten jest częścią ruchu wolnej energii.

Mimo sprzeczności działania takiej maszyny z zasadami fizyki rozważania z pogranicza fantastyki są bardzo silnym bodźcem dla nowych pomysłów. Wynalazki rzekomo łamiące zasadę zachowania energii bywają kupowane przez firmy i finansowane przez różne instytucje^[4][5][6][7], co dodatkowo przyciąga amatorów nieskończonej energii. Podważana jest także prawdziwość II zasady termodynamiki^[8].